tlo strony pacjenta
Znajdź badanie, pakiet lub artykuł

IgE sp. F237 - morela

Kod badania: 836Kod ICD: L91

Kategoria badań

Alergologia

Ogólnopolski czas oczekiwania na wynik 1-5 dni.

Opis badania

IgE sp. F237 – morela. Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro, w oparciu o ekstrakt moreli, F237, przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów moreli, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii.

Więcej informacji

Ilościowe oznaczenie w surowicy in vitro, w oparciu o ekstrakt moreli,  przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów moreli, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Owoc moreli (Prunus armeniaca) jest pestkowcem podobnym, ale mniejszym, od pokrewnej brzoskwini. Morela odpowiada za reakcje alergiczne począwszy od przebiegających  łagodnie, miejscowych – zespół alergii jamy ustnej OAS (ang. oral allergy syndrome), obrzęk naczynioruchowy, po uogólnione reakcje anafilaktyczne (pokrzywka, duszności, świszczący oddech, kaszel). Istotnymi, scharakteryzowanymi biochemicznie, alergenami molekularnymi moreli są: Pru ar 1, homolog Bet v 1 brzozy (białko PR-10) oraz Pru ar 3, białko przenoszące lipidy (nsLTP). Pru ar 3 koncentruje się w skórce. Alergen główny  Pru ar 1 może reagować krzyżowo z alergenami:  jabłka (Mal d1), gruszki (Pyr c 1) i czereśni (Pru av 1). Ze względu na przekraczającą 90% identyczność sekwencji, Pru ar 3 (białko LTP) reaguje krzyżowo z sIgE swoich odpowiedników z brzoskwini i migdała, choć nie zawsze dochodzić musi do krzyżowej reaktywności klinicznej po spożyciu tych owoców. Ogólniej, można oczekiwać reaktywności krzyżowej alergenów moreli z alergenami gatunków roślin w obrębie rodziny Różowatych (Rosaceae). Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów  moreli  F237 (f237).

Przeciwciała heterofilne, reaktywność krzyżowa z antygenami roślinnymi, reaktywność krzyżowa z innymi pestkowcami, reaktywność krzyżowa z profiliną.

Obecność przeciwciał IgE: alergia na alergeny zawarte w owocu moreli, OAS.

Badania powiązane

Opis badania

Więcej informacji

Badania powiązane