IgE sp. F85 - seler

Ilościowe  oznaczenie in vitro w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów selera (f85) jest  przydatne w diagnostyce alergii. Seler bardzo silnie uczula w postaci surowej (łodyga, korzeń/ bulwa, liście), poddanej obróbce termicznej i w postaci różnie preparowanych przypraw (liofilizacja, proszkowanie, prasowanie). W badaniach alergii wykonywanych w różnych krajach przy zastosowaniu  szerokich paneli alergenów pokarmowych,  seler znajduje się zawsze w czołówce, zwłaszcza wśród dorosłych.  W cytowanym przez Thermo Scintific  polskim badaniu wieloośrodkowym uczulenie na seler uplasowało się na drugim miejscu po orzechach, przed mąką ryżową, truskawką i marchewką.  U 20 do 40% polskich dzieci uczulonych na pyłek brzozy wykazano dodatnią reakcję na seler i inne pokrewne alergeny. Głównymi alergenami selera jest termochwiejny (ale odporny na liofilizację, proszkowanie, mikrofalowanie, promieniowanie gamma)  homolog alergenu brzozy Bet v 1 – Api g 1 oraz alergen należący do lipidowych białek transferowych LTP (ang. lipid transfer protein), termostały i odporny na czynniki fizyczne. Mniejszym alergenem selera jest profilina (Api g 4). Obecność takiego zestawu alergenów wraz z reagującymi  krzyżowo determinantami węglowodanowymi,  CCD (ang. cross-reactive carbohydrate determinants) odpowiada za zachowanie alergenowości selera surowego i w innych postaciach  oraz za silną reaktywność krzyżową z alergenami wziewnymi i pokarmowymi innych roślin. Przeciwciała IgE swoiste dla Api g 1 znajdowano u 60% osób z alergią na seler potwierdzoną prowokacyjną i u 80% osób z alergią pyłkową, reagujących po zjedzeniu surowego selera. Przeciwciała przeciw profilinie stwierdzane są u ponad 20% (do 40%) osób z obu grup. Przeciwciała dla CCD stwierdzano u ok. 30% uczulonych. W obrębie roślin rodziny selerowatych reaktywność krzyżowa IgE jest bardzo częsta. Obejmuje seler i anyż, koper włoski, kolendrę, kminek rzymski, kminek, marchew, koper, lubczyk, pietruszkę. Poza tym obserwowana są zespoły pyłkowo-pokarmowe,  PFS (ang. pollen-food syndrome): zespół Brzoza-bylica-seler oraz zespół Seler-marchew-brzoza-bylica-przyprawy,  powodujące różne objawy kliniczne charakterystyczne dla alergii pokarmowej,  zespołu alergii jamy ustnej, OAS (ang. oral allergy syndrome) i uogólnione reakcje anafilaktyczne ze skutkiem niemal fatalnym. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Oznaczenie alergenowo-specyficznej  IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Zakres raportowania testu plasuje się pomiędzy 0,1-100 kU/l, wyniki powyżej 100 kU/l raportowane są jako >100 kU/l. Ilościowe wyniki wyrażone w kU/l są dodatkowo  przypisywane do odpowiedniej półilościowej klasy skali RAST (klasy 0-6) i opatrywane zwięzłym komentarzem klinicznym. Test wykonywany jest w automatycznym analizatorze immunochemicznym, dlatego możliwe jest natychmiastowe zaprogramowanie kolejnych  oznaczeń z badanej  próbki surowicy pozostającej w analizatorze.