IgE sp. K82 - latex

Ilościowe oznaczenie in vitro  w surowicy krwi, z wykorzystaniem ekstraktu lateksu, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do  alergenów lateksu, przydatne w diagnostyce alergii. Lateks naturalny preparowany jest z soku kauczukowca Hevea brasiliensis. Mimo zastępowania przez tworzywa sztuczne, lateks nadal stosowany jest do  produkcji wielu codziennych przedmiotów jak: zabawki, balony, czepki kąpielowe, kalosze, prezerwatywy oraz drobnego sprzętu medycznego jak: przede wszystkim rękawiczki, cewniki, kaniule, rurki dotchawicze etc. Alergia na lateks może być zaliczana do chorób związanych z narażeniem zawodowym (np. pracownicy służby zdrowia, służby sanitarne, kosmetyczki) – choć liczba przypadków znacznie maleje dzięki postępującej eliminacji. Ewentualność alergii na lateks powinna być rozważana w przypadku osób poddawanych zabiegom chirurgicznym i intensywnej opiece medycznej. Drogami narażenia na alergeny lateksu jest bezpośredni kontakt ze skórą lub błonami śluzowymi oraz droga wziewna. Objawy kliniczne alergii IgE-zależnej (nadwrażliwości natychmiastowej typu I) są różnorodne. Obejmują: miejscowy obrzęk naczynioruchowy, swędzenie skóry i  pokrzywkę; astmę oraz reakcje ogólnoustrojowe łącznie z anafilaksją w wysokim stopniu nasilenia. Narażenie na alergeny lateksu drogą oddechową może prowadzić do alergicznego nieżytu nosa (częste kichanie, wyciek z nosa, zatkany nos) oraz nieżytu nosa i spojówek. U osób poddawanych zabiegom chirurgicznym lub intensywnej opiece medycznej najczęściej występuje wysypka, zwężenie oskrzeli, a sporadycznie anafilaktyczna zapaść u osób w znieczuleniu w okresie okołooperacyjnym.  Lateks wywołuje również reakcje nadwrażliwości kontaktowej (nadwrażliwość opóźniona) oraz reakcje o podłożu nieimmunologicznym. Scharakteryzowano i zarejestrowano 15 alergenów molekularnych lateksu (Hev b 1-15). Zagrożenie konkretnymi alergenami związane jest z sytuacją w jakiej dochodzi do ekspozycji na nie. Przykładowo Hev b 5 i Hev b 6 uczulają dzieci z rozszczepieniem cewy nerwowej.  Obecność sIgE dla Hev b 5 i Hev b 6, a także, w pewnym stopniu Hev b 1 i Hev b 3 świadczy o rzeczywistym uczuleniu na lateks, w przeciwieństwie do sIgE dla Hev b 8, 9 lub 11. U 30% do 50% pacjentów uczulonych na lateks występuje zespół klinicznych reakcji krzyżowych „lateks-owoce” obejmujący szeroką gamą świeżych owoców, warzyw, orzechów i zbóż. Alergenami zidentyfikowanymi jako przyczyny zespołu lateksowo-owocowego są: Hev b 2, 5, 6, 7, 8, 11 i 12. Hev b 9 i 10 odpowiadają za reaktywność krzyżową lateksu z  Cladosporium, Alternaria i Aspergillus. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt lateksu K82 (k82).