IgE sp. T3 - brzoza

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi, z wykorzystaniem ekstraktu pyłku brzozy T3, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów pyłku brzozy, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Brzoza (Betula verrucosa) z rodziny Betulaceae, rzędu Fageles (Bukowce),  jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych gatunków drzew wiatropylnych w Europie, głównie w północnej i środkowej, wytwarzających silnie alergizujący pyłek. W Europie pyłek brzozy jest głównym czynnikiem wywołującym alergie drogą wziewną. U uczulonych istnieje duże prawdopodobieństwo współuczulenia na pyłki  innych roślin (50%), w tym drzew (m.in. olcha, grab dąb, kasztan i buk). Alergia na pyłki brzozy objawia się jako alergiczny nieżyt nosa, nieżyt nosa i spojówek, atopowe zapalenie skóry oraz stanowi jedną z głównych przyczyn astmy. Zidentyfikowano i scharakteryzowano fizjologicznie i biochemicznie siedem istotnych alergenów molekularnych brzozy, w tym jeden główny, Bet v 1 uczulający 95% osób z alergią na pyłek brzozy (tzn. sIgE dla Bet v 1 identyfikowana jest w 95% przypadków alergii tego typu) i alergeny małe (tj. reaktywne u mniej niż 50% osób z alergią):  Bet v 2 – panalergen profilina (22%); Bet v 3 (10%);  Bet v 4 – panalergen polkalcyna (5%);  Bet v 6 (32%);  Bet v 7 i  Bet v 8 (wymieniany jest również Bet v 5). Alergeny pyłku dostające się na płyn śluzówkowy przedostają się przez nabłonki dróg oddechowych. Ekspozycja tą drogą odpowiedzialna jest za reakcje wynikające z uczulenia przez pyłek brzozy (tzw. uczulenia pierwotnego). U osób uczulonych pierwotnie na pyłek brzozy (Bet v 1), dochodzić może do miejscowych reakcji krzyżowych (wargi, jama ustana, gardło, zespół naczyniowo-ruchowy) po kontakcie drogą pokarmową (nawet pierwszym w życiu) z homologami Bet v 1 obecnymi w surowych pokarmach roślinnych. Bardzo silne objawy dotyczyć mogą spojówek oczu po zatarciu oka sokiem roślinnym. Zespół taki, określany jako zespół alergii pyłkowo-pokarmowej lub zespół alergii jamy ustnej, OAS (ang. Oral Allergy Syndrome), obejmuje przyprawy, orzechy, surowe owoce i warzywa. Dotyka głównie nastolatków i dotyczy głównie pokarmów sezonowych jak: jabłka, gruszki,  morele, brzoskwinie, śliwki, migdały, orzechy laskowe, marchew, seler, pietruszka, orzeszki ziemne, soja, kminek, kolendra, koper włoski czy anyż. 
Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów pyłku brzozy t3 (T3).