Kortyzol - test hamowania dexametazonem

Test hamowania deksametazonem służy do diagnostyki przyczyn hiperkortyzolemii, czyli nadmiernego wydzielaniem kortykosterydów przez korę nadnerczy. Gdy przyczyną hiperkortyzolemii jest choroba nadnerczy, wówczas mówi się o zespole Cushinga, jeśli przysadka mózgowa, wpływająca na produkcję hormonów w nadnerczach - o chorobie Cushinga. Hiperkortyzolemia może być również spowodowana przewlekłym stosowaniem kortykosterydów. Wyróżnia się test hamowania małą dawką deksametazonu, zwany też testem nocnego hamowania deksametazonem i klasyczny test hamowania deksametazonem wg Liddlea (test hamowania dużą dawką deksametazonu). Test hamowania małą dawką deksametazonu jest badaniem przesiewowym, przydatnym w diagnostyce przyczyn zespołu Cushinga. Polega na doustnym przyjęciu najczęściej 1 mg deksametazonu przed snem, w godz. 23-24 i pomiarze stężenia kortyzolu w surowicy następnego dnia na czczo  między 8 a 9. W prawidłowych warunkach deksametazon powinien spowodować zahamowanie wydzielania kortyzolu. Test hamowania dużą dawką deksametazonu ma dwa etapy i pozwala na dokładniejsze zdiagnozowanie przyczyn hiperkortyzolemii.
•    etap I - test hamowania deksametazonem (2 mg) - podawanie 0,5 mg deksametazonu co 6 godzin przez 2 doby,
•    etap II - test hamowania deksametazonem (8 mg ) - podawanie 2 mg deksametazonu co 6 godzin przez 2 doby Drugi test z 2 mg deksametazonu wykazuje 95-procentową czułość i swoistość w rozpoznawaniu choroby Cushinga.