LBC + HPV HR DNA (14 typów)

W teście, cytologiczna ocena preparatów wykonanych metodą LBC, połączona została z  identyfikacją materiału genetycznego 14 typów wirusa HPV wysokiego ryzyka (HR). Badanie obejmuje wykonanie metodą cienkowarstwowej cytologii na podłożu płynnym, LBC (ang. Liquid based cytology) preparatów cytologicznych z  materiału pobranego z dróg rodnych kobiety oraz potwierdzenie (wykluczenie) obecności w pobranym materiale  DNA wirusa HPV wysokiego ryzyka, HR HPV (ang. High-Risk HPV), wskazującego ryzyko inwazyjnego raka szyjki macicy, poprzedzającej raka  śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy lub raka przedinwazyjnego.  Identyfikacja DNA wirusów HPV dokonywana jest testem jakościowym, wykrywającym DNA HPV 14 typów wysokiego ryzyka (HR HPV). Test rozróżnia genotyp wirusa HPV typu 16,18 i 45 oraz wykazuje obecność innych wirusów z grupy A (31, 33, 52, 58) oraz B (35, 39, 51, 56, 59, 66, 68), raportując je jako „inne HPV HR A” oraz „ inne HPV HR B ”.  LBC stanowi alternatywę konwencjonalnej cytologii ginekologicznej. Pobrany materiał preparowany jest i nakrapiany na szkiełko przy pomocy zautomatyzowanego systemu zapewniającego odpowiednie rozłożenie komórek w preparacie szkiełkowym. LBC pozwala na wykrywanie komórek nowotworowych, dysplastycznych, atypowych oraz pozostałych kategorii cytologicznych objętych oceną, zgodnie z wytycznymi systemu Bethesda. HPV (ang. human papilloma virus), wirus brodawczaka ludzkiego, z rodziny Papillomaviridae, jest bezotoczkowym, wirusem DNA, z kołowym dwuniciowym DNA o ciężarze 7–8 kbp. Ponad 200 typów chorobotwórczych  HPV zaszeregowano do pięciu rodzajów: Alpha-, Beta-, Gamma-, Mu- i Nupapillomavirusów. HPV wykazuje wysoki tropizm do komórek warstwowego nabłonka płaskiego, przy czym replikuje wyłącznie w komórkach ulegających proliferacji. Po wniknięciu do komórki wirus może pozostać w stanie utajonym lub ulegać aktywnej replikacji. Atakujący skórę lub błonę śluzową HPV wykorzystuje skomplikowany proces odnowy wielowarstwowego nabłonka płaskiego. Zakażenie HPV jest najczęstszą infekcją przenoszoną drogą płciową. Poza kontaktami seksualnymi wszystkich rodzajów, HPV przenoszą się również przez kontakt dotykowy, kontakt ze skażoną odzieżą, ręcznikami etc. i rzadko na drodze okołoporodowej transmisji na dzieci matek z brodawkami narządów płciowych. Większość zakażeń HPV  przechodzi bezobjawowo lub wiąże się z niegroźnymi i ustępującymi samoistnie konsekwencjami klinicznymi, jednak przewlekłe zakażenie pewnymi typami HPV może ulec progresji nowotworu złośliwego. Wywołane przez HPV zmiany łagodne: brodawczaki i brodawki rozwijają się w wielu lokalizacjach: na skórze, wardze, w jamie ustnej, na powiece, spojówce, języku, w gardle i części ustnej gardła, w krtani i górnej tchawicy, w przełyku, w szyjce macicy, układzie narządów płciowych i odbycie. Są zakaźne, a zakaźność zależy niekiedy od lokalizacji zmiany. Głównym powodem zainteresowania HPV jest jego potencjał onkogenny. Związek z chorobami nowotworowymi przypisywany jest ok. 100 typom HPV, przy czym większość z nich należy do grup o średnim i niskim ryzyku indukcji nowotworu. Przesłanką o potencjale onkogennym danego typu HPV jest identyfikacja jego DNA w genomie komórek transformowanych nowotworowo.  Do HPV wysokiego ryzyka, HR (ang. high risk) na ogół zalicza się 14 typów: 16, 18, 45 oraz 31, 33, 35, 39, 51, 52, 56, 58, 59, 66, 68. Typami HPV niskiego ryzyka, LR (ang. low risk)  są: 6, 11, 40, 42, 43, 44, 54, 61 i 72 powodujące zmiany łagodne. 13 typów HPV uznaje się za  prawdopodobnie rakotwórcze lub średniego ryzyka, stąd, listy wirusów wysokiego i niskiego ryzyka mogą się niekiedy różnić. Około 70% przypadków inwazyjnego raka szyjki macicy na świecie wywoływanych jest wirusem HPV 16, HPV 18 oraz HPV 45.  HPV-6 i 11 są odpowiedzialne za 95-100% brodawek narządów płciowych u kobiet i mężczyzn.