M2-PK w kale met. ELISA

Badanie przydatne w diagnostyce przesiewowej  zmian rozrostowych jelit: złośliwych i łagodnych zmian nowotworowych i  stanu zapalnego, kwalifikujące do specjalistycznej diagnostyki obrazowej. Kinaza pirogronianowa, PK (ang. pyruvate kinase) jest kluczowym enzymem metabolizmu glukozy w cyklu glikolizy. Katalizuje ostatni etap glikolizy: defosforylację fosfoenolopirogronianu do pirogronianu i jest odpowiedzialna za produkcję energii na ścieżce glikolitycznej. W warunkach fizjologicznych występuje głównie w izoformach charakterystycznych dla tkanek i ich metabolizmu o  strukturze tetrameru. W trakcie transformacji nowotworowej, tetrameryczne izoenzymy specyficzne tkankowo (np. mózgowy czy wątrobowy) zanikają, ustępując miejsca formie dimerycznej: M2-PK (ang. tumor M2 pyruvate kinase). Wytwarza się charakterystyczny dla komórek nowotworowych stan dominacji formy M-2PK i związane z tym ukierunkowanie metabolizmu komórki na procesy syntezy konieczne dla szybkich podziałów komórek. Poziom wydzielanego do płynów fizjologicznych izoenzymu M2-PK jest znacznie wyższy w tkankach zmienionych nowotworowo niż w prawidłowych, co znajduje odbicie w podniesionym stężeniu M2-PK w osoczu chorych na raka, m.in.  trzustki, żołądka, przełyku i w kale chorych na raka jelita grubego. Istotne jest, że forma dimeryczna, charakterystyczna dla metabolizmu komórek nowotworowych, występuje również w prawidłowych komórkach podlegających profliferacji, przykładowo: fibroblastach, komórkach zarodkowych czy komórkach macierzystych. Uwalniana do osocza M2-PK bywa stosowana jako marker nowotworów płuc, piersi, nerek etc. Obecna w kale jest markerem pomocniczym w diagnostyce nowotworów przewodu pokarmowego, o swoistości obniżonej jednak przez związek ze wzmożoną proliferacją komórek w przewlekłych stanach zapalnych lub łagodnych zmianach rozrostowych, jak polipy jelita grubego. Dodatni wynik testu stanowi wskazanie do kwalifikacji badanego do dalszych badań obrazowych i konsultacji ze specjalistą.

Wzrost stężenia: rak jelita grubego, przewlekłe stany zapalne jelita grubego, duże polipy, gruczolak przewodu pokarmowego.

Rozwodniony kał biegunkowy zaniża wyniki oznaczenia.