Makroprolaktyna

Oznaczenie złożonych form prolaktyny (PRL): makroprolaktyny  oraz  dużej prolaktyny (b-PRL) i  bardzo dużej prolaktyny (bb-PRL) wykonywane jest jako oznaczenie uzupełniające w przypadkach, gdy stężenie PRL jest niewspółmiernie wysokie w stosunku do nasilenia objawów klinicznych hiperprolaktynemii lub w przypadkach niepowodzenia standardowego leczenia. Hiperprolaktynemia jest jednym z najczęstszych zaburzeń endokrynologicznych występujących u kobiet i mężczyzn. U kobiet hiperprolaktynemia manifestuje się m. in. zaburzeniami lub brakiem miesiączki, mlekotokiem, hipogonadyzmem, cyklami bezowulacyjnymi, niedomogą lutealną, niepłodnością, obniżonym libido. U mężczyzn ginekomastią, mlekotokiem, bezpłodnością, obniżonym libido. Hiperprolaktynemia, w której stwierdza się obecność złożonych form prolaktyny  nosi nazwę hipermakroprolaktynemii.  Hipermakroprolaktynemia  jest często obserwowana w przypadkach hiperprolaktynemii idiopatycznej (o nieznanej genezie), charakteryzującej się bardzo wysokimi wynikami oznaczeń PRL.

Podstawowa, aktywna  i immunogenna cząsteczka PRL jest monomerem  o ciężarze ok. 25 kDa. Makroprolaktyna jest kompleksem  monomerów, dimerów (b-PRL, big prolaktyna, 50-60 kDa) i/lub oligomerów (bb-PRL, big,big, prolaktyna , >100 kDa)  związanych z IgG,  o ciężarze przekraczającym 150 kDa. Dimery i oligomery PRL mogą występować również samodzielnie, przy czym aktywność pierwszych może być zachowana, a drugich obniżona lub całkowicie zredukowana. Obniżenie aktywności makroprolaktyny  przy zachowanej immunoreaktywności jest spowodowane utrudnionym dostępem jej miejsc wiążących  do receptorów komórek docelowych. Ilość makroprolaktyny oblicza się z proporcji wyniku oznaczenia PRL metodą podstawową i uzupełniającą w tej samej próbce.  

 

Przeciwciała heterofilne, HAMA.

 

Brak jednoznacznych przyczyn powstawania złożonych form PRL oraz związku makroprolaktynemii ze stanami klinicznymi.

Brak jednoznacznych przyczyn powstawania złożonych form PRL oraz związku makroprolaktynemii ze stanami klinicznymi.
Hiperprolaktynemia, w której stwierdza się obecność złożonych form prolaktyny  nosi nazwę hipermakroprolaktynemii.  Hipermakroprolaktynemia  jest często obserwowana w przypadkach hiperprolaktynemii idiopatycznej (o nieznanej genezie), charakteryzującej się bardzo wysokimi wynikami oznaczeń PRL. Podstawowa, aktywna  i immunogenna cząsteczka PRL jest monomerem  o ciężarze ok. 25 kDa. Makroprolaktyna jest kompleksem  monomerów, dimerów (b-PRL, big prolaktyna, 50-60 kDa) i/lub oligomerów (bb-PRL, big,big, prolaktyna , >100 kDa)  związanych z IgG,  o ciężarze przekraczającym 150 kDa. Dimery i oligomery PRL mogą występować również samodzielnie, przy czym aktywność pierwszych może być zachowana, a drugich obniżona lub całkowicie zredukowana. Obniżenie aktywności makroprolaktyny  przy zachowanej immunoreaktywności jest spowodowane utrudnionym dostępem jej miejsc wiążących  do receptorów komórek docelowych. Ilość makroprolaktyny oblicza się z proporcji wyniku oznaczenia PRL metodą podstawową i uzupełniającą w tej samej próbce.