Mycoplasma pneumoniae IgA

Ilościowe oznaczenie  stężenia przeciwciał IgA specyficznych dla  Mycoplasma pneumoniae (M. pneumoniae) w surowicy krwi żylnej, przydatne w rozpoznawaniu początkowej fazy zakażenia. M. pneumoniae jest najbardziej znana jako przyczyna atypowego zapalenia płuc. Najczęściej jednak jest powodem zapalenia tchawicy, oskrzeli i oskrzelików. Większość zakażeń M. pneumoniae ma przebieg łagodny i jest samoograniczającym się procesem. Zakażenia rzadko wymagają hospitalizacji i prawie zawsze kończą się całkowitym wyzdrowieniem. M. pneumoniae przenoszona jest drogą kropelkową poprzez bliski kontakt. Okres inkubacji wynosi  2-3 tygodni. M. pneumoniae może przetrwać w drogach oddechowych przez kilka miesięcy, a u osób z obniżoną odpornością nawet kilka lat. Drobnoustrój jest częstą przyczyną zapalenia płuc u dzieci w wieku 5-9 lat,  nastolatków, młodych dorosłych, szczególnie w zbiorowiskach ludzkich jak akademiki i koszary  oraz u osób powyżej 65 roku życia. Cięższy przebieg zakażenia jest zwykle związany z zaburzeniem odporności lub współistniejącymi schorzeniami. Uważa się, że ilościowy pomiar stężenia IgA jest bardziej miarodajny w diagnostyce wczesnej fazy zakażenia M. pneumoniae niż pomiar IgM. IgA jest wykrywana w większym procencie przypadków (zwłaszcza u dorosłych) niż IgM, jej stężenie wzrasta szybciej - w pierwszych 3 tygodniach i gwałtowniej niż IgM, a następnie szybciej zaczyna spadać. Te właściwości serokonwersji wiązane są z kolonizacją śluzówek przez M. pneumoniae oraz z faktem, że część zakażeń u dorosłych, uważanych za pierwotne,  jest w rzeczywistości reinfekcjami. Jako optymalne rekomendowane jest równoczesne oznaczanie przeciwciał obu wczesnych klas: IgA i IgM oraz powtórzenie oznaczeń w odstępie 2-4 tygodni i określenie różnic pomiędzy  wynikami. U osób z zaburzeniami układu odpornościowego produkcja przeciwciał może być zaburzona, co może utrudniać określenie serokonwersji.

Przeciwciała heterofilne, HAMA, czynnik reumatoidalny.

Wzrost: początkowe, ostre zakażenie M.pneumoniae.