Ospa (Varicella zoster virus) IgM w PMR

Oznaczenie wirusowo-swoistej IgM w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR) jest stosowane  dla identyfikacji  VZV jako patogenu  neuroinfekcji i dobrania optymalnej terapii przeciwwirusowej. VZV jest powszechnie występującym, neurotropowym wirusem z rodziny Herpesviridae, którego cząstki po ustąpieniu objawów zakażenia pozostają w rdzeniach nerwowych i mogą ulec reaktywacji. Seropozytywność w stosunku do VZV obserwowana jest u ponad 95% dorosłych. Powikłaniem zakażenia VZV może być m.in. zajęcie CUN w postaci zapalenia mózgu, aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, zespołu Guillain-Barré, a u dzieci często zapalenie mózgu pod postacią ataksji móżdżkowej. Prawidłowe rozpoznanie infekcji VZV jest istotne, gdyż inaczej niż w przypadku innych wirusów, w przypadku VZV istnieje możliwość leczenia przyczynowego. W diagnostyce neuroinfekcji wywołanych przez VZV istotne jest badanie płynu mózgowo-rdzeniowego (PRM), obejmujące poza PCR badania serologiczne w klasie IgG, IgM i IgA,  łącznie z oceną wewnątrzoponowej syntezy przeciwciał. Spośród takich testów oznaczanie IgA jest najbardziej czułe, natomiast wzrost stężenia IgM jest obserwowany tylko w 50% przypadków. W przypadku reaktywacji miano przeciwciał IgM jest niskie i wykrywane tylko przez krótki czas. W przypadku VZW, diagnostyka molekularna oparta na PCR może być dwuznaczna ze względu na obecność materiału genetycznego wirusa w PMR bez bezpośredniego związku zakażenia z obserwowanym stanem patologicznym. Oznaczanie IgM powinno być wykonywane w parze równoczasowo pobranych materiałów: PMR i surowicy, dla wyliczenia indeksu syntezy przeciwciał AI (ang. antibody index – AI), uwzględniającego stężenia IgM całkowitej i IgM wirusowo-swoistej w PMR i w surowicy.  Dopiero wyliczenie indeksu, czyli względnego wskaźnika płyn mózgowy/surowica – CSQrel, pozwala na realną ocenę wewnątrzoponowej syntezy przeciwciał.