Panel celiakia IgA (DGP IgA, tTG IgA, całkowite IgA) met. BLOT

Immunoenzymatyczny test o charakterze blotu przeznaczony do diagnostyki celiakii.  Celiakia (choroba trzewna) jest chorobą autoimmunizacyjną cechująca się nieprawidłową reakcją układu odpornościowego na gluten, białko obecne w ziarnach zbóż.
Za wywołanie celiakii (a także alergii na gluten i nietolerancji glutenu) odpowiedzialne są frakcje tego białka, charakterystyczne dla poszczególnych zbóż: gliadyna dla pszenicy, sekalina dla żyta, hordeina dla jęczmienia, awenina dla owsa itd. W mechanizmie patologicznym celiakii uczestniczą przeciwciała specyficzne dla poszczególnych frakcji glutenu. Przeciwciała swoiste dla transglutaminazy tkankowej: IgA i IgG anty-tTG,  powstają u wrażliwych osób w wyniku ekspozycji układu odpornościowego na gluten, ale atakują tkankę kosmków jelitowych. Oznaczenie przeciwciał IgA stosowane jest łącznie z oznaczaniem IgG i przydatne zwłaszcza u osób z niedoborem przeciwciał IgG.  Innym, czułym wskaźnikiem celiakii są przeciwciała swoiste dla pochodnej gliadyny, DPG (deamidowany peptyd gliadyny). Wynik badania w kierunku IgA/IgG anty-DGP może być istotny u dorosłych chorych na celiakię z ujemnym wynikiem testu anty-tTG. Test może być wykonany u: dzieci i osób dorosłych, u których wywiad wskazuje na podejrzenie celiakii; u członków rodziny osoby chorej na celiakię; u osób z niedokrwistością (która bywa, ale nie musi być związana z celiakią); u osób z rozpoznaną chorobą autoimmunizacyjną; u osób wykazujących nietolerancję pokarmową glutenu, u których nie wykazano obecności przeciwciał IgE specyficznych dla glutenu lub mąki zbóż; u osób z rozpoznaną celiakią w celu monitorowania skuteczności diety eliminacyjnej oraz u osób cierpiących na: przewlekłe biegunki, spadek masy ciała, bóle brzucha, huśtawkę nastrojów, niedobory żelaza i witamin.  Ilościowy wyniki testu podawany jest oddzielnie dla każdego z przeciwciał.