Panel celiakia IgG (DGP IgG, tTG IgG, cz. wew. Castle’a) met. immunoblot

Pomiar stężenia przeciwciał IgG swoistych dla deaminowanej gliadyny (DGP) i transglutaminazy tkankowej (tTG) oraz stężenia czynnika Castle’a (IF), przydatny w diagnostyce celiakii i różnicowaniu przyczyn niedokrwistości. Celiakia jest schorzeniem autoimmunologicznym o podłożu genetycznym, polegającym na nietolerancji składników glutenu, białka obecnego w zbożach:  w pszenicy (glidyny) i jej odmianach: orkiszu, kamucie; życie (sekaliny);  pszenżycie i jęczmieniu (hordeiny). Reakcja autoimmunologiczna leżąca u podstaw patomechanizmu celiakii, stymulowana przez gliadynę glutenu, obejmuje zanik kosmków jelita cienkiego, struktur uczestniczących we wchłanianiu substancji odżywczych, co prowadzi do upośledzenia wchłanianie składników pożywienia oraz powoduje  szereg objawów klinicznych, bardzo często spoza układu pokarmowego. Celiakia dotyka ok.1% populacji polskiej, dwukrotnie częściej kobiety. Ujawniana jest najczęściej w dzieciństwie i osób młodych. Gliadyna, rozpuszczalna w alkoholu frakcja glutenu, po adsorpcji na błonie śluzowej jelita ulega deaminacji pod wpływem działania transglutaminazy tkankowej (tTG), enzymu obecnego w tkance jelita. Transaminacja, polegająca na usunięciu grupy aminowej, prowadzi do zmiany struktury gliadyny i wzrostu jej immunogenności (rozpoznawalności przez układ odpornościowy). U osób z predyspozycją genetyczną, peptydy zmodyfikowanej w ten sposób gliadyny wiążą się z powierzchniowymi cząsteczkami HLADQ2/8 komórek prezentujących antygeny i jako kompleksy są, prezentowane pomocniczym komórkom T, co stanowi kolejny etap reakcji autoimmunizacyjnej. Uruchomiona w ten sposób, niefizjologiczna i niepotrzebna, autoimmunologiczna reakcja odpornościowa przeciw deaminowanej gliadynie skierowuje się przeciw własnym tkankom, głównie jelita cienkiego. Efektory patologicznej – autoimmunologicznej odpowiedzi układu odpornościowego: przeciwciała IgA i IgG przeciw endomysium, transglutaminazie tkankowej (anty-tTG) i przeciw deaminowanej gliadynie (anty-DGP) są wykorzystywane jako diagnostyczne wskaźniki celiakii. Czynnik wewnętrzny - czynnik Castle'a, IF (ang. intrinsic factor) jest białkiem wytwarzanym przez komórki okładzinowe śluzówki żołądka, umożliwiającym wchłanianie witaminy B12. Niedobór czynnika wewnętrznego skutkuje  niedoborem witaminy B12, mimo prawidłowej podaży w diecie. Rezultatem może być m.in. niedokrwistość megaloblastyczna (niedokrwistość z niedoboru). Test może być wykonany u: dzieci i osób dorosłych, u których wywiad wskazuje na podejrzenie celiakii; u członków rodziny osoby chorej na celiakię; u osób z niedokrwistością (która bywa, ale nie musi być związana z celiakią); u osób z rozpoznaną chorobą autoimmunizacyjną; u osób wykazujących nietolerancję pokarmową glutenu, u których nie wykazano obecności przeciwciał IgE specyficznych dla glutenu lub mąki zbóż; u osób z rozpoznaną celiakią w celu monitorowania skuteczności diety eliminacyjnej  (diety bezglutenowej) oraz u osób cierpiących na: przewlekłe biegunki, spadek masy ciała, bóle brzucha, huśtawkę nastrojów, niedobory żelaza i witamin. Ilościowy wyniki testu podawany jest oddzielnie dla każdego z parametrów.