Panel jady owadów (ekstrakty: pszczoła, osa, szerszeń, komar, meszka + komponent Ves v 5 osy) + CCD

Pomiar w surowicy stężenia przeciwciał IgE specyficznych dla alergenów ekstraktów jadu owadów błonkoskrzydłych: pszczoły (i1), osy (i3) i szerszenia (i75);  muchówek: komara (i71) i meszki (i80); gatunkowo swoistego alergenu molekularnego jadu osy:  rVes v 5 (i209) oraz IgE-anty CCD.
Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie anafilaktycznej reakcji alergicznej (miejscowej  lub uogólnionej) określanej jako  natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone przez obcy antygen zwany alergenem, posiadają we krwi wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu (sIgE, asIgE), podczas gdy u osób zdrowych sIgE o takiej swoistości są niewykrywalne. Uczulenie objawowe określane jest terminem alergia.  Obecne w miejscu wniknięcia alergenu (preformowane) sIgE generują miejscowy stan zapalny, nasila się synteza kolejnych frakcji sIgE, w efekcie dochodzi do wzmocnienia i uogólnia reakcji alergicznej. Nasilenie reakcji koreluje dodatnio ze stężeniem sIgE rozpoznającym fragmenty białkowe alergenu, natomiast IgE rozpoznające uniwersalne determinanty cukrowe (CCD, czyli wiążące tzw. glikotopy CCD) alergenów glikoproteinowych są klinicznie nieistotne (nieme). Pomiar in vitro stężenia sIgE, obok wywiadu klinicznego i testów skórnych, stanowi podstawę identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Nie niesie zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadku testów skórnych, co jest szczególnie istotne w przypadku diagnostyki alergii na jady owadów. Molekularna diagnostyka alergii wskazuje selektywnie te alergeny molekularne źródła alergenów, które odpowiedzialne są za uczulenie na źródło, czyli indukują powstanie sIgE. Znajomość właściwości uczulających alergenów molekularnych, jak: termostabilność, odporność na enzymy proteolityczne, fenotyp kliniczny alergii, pozwala na wnioskowanie o rodzaju uczulenia (monouczulenie, współuczulenie, krzyżowa reaktywność kliniczna); na ustalenie nasilenia i charakteru reakcji alergicznych (objawy miejscowe, uogólnione); na ustalenie metod ograniczania potencjału uczulającego (np. obróbka cieplna); na ocenę zasadności wdrażania alergenowo-specyficznej immunoterapii. Dla minimalizacji wypływu IgE-anty-CCD na wynik pomiaru stężenia asIgE,  w testach wykorzystuje się  rekombinowane alergeny molekularne (r) o zredukowanych/zmodyfikowanych CCD (w niniejszym badaniu: Ves v 5 osy). 
Alergia na jad owadów błonkoskrzydłych (pszczoła, osa, szerszeń, trzmiel) jest jedną z najpoważniejszych nadwrażliwości IgE-zależnych ze względu na wysokie ryzyko ciężkiej, a nawet śmiertelnej, anafilaksji – u dorosłych odpowiada za 50% takich przypadków. 10–40% populacji dorosłych wykazuje uczulenie na jad pszczół i os (posiada sIgE dla alergenów jadu) bez wcześniejszej reakcji na użądlenie, a obecność takich sIgE nie oznacza klinicznie istotnej alergii na jad – u większości z nich uczulenie jest bezobjawowe. Wskazanie przyczyny alergii na jad błonkoskrzydłych, na podstawie identyfikacji sIgE in vitro testami wykorzystującymi diagnostyczne ekstrakty jadu wymaga weryfikacji ze względu na interferencję ze strony klinicznie nieistotnych IgE anty-CCD: przeciwciał IgE skierowanych przeciwko CCD, N-glikanom stanowiącym nieswoisty składnik alergenów glikoproteinowych jadu. Testy oparte na  ekstraktach jadu lub natywnych alergenach molekularnych (n) uniemożliwiają rozróżnienie  rzeczywistego uczulenia i reaktywności krzyżowej in vitro.  W celu oszacowania udziału IgE anty-CCD w puli asIgE oznaczanej  testami z ekstraktami jadu, w panelu uwzględniono marker CCD.
Ves v 5, antygen 5, jest gatunkowo specyficznym alergenem jadu os rodzaju Vespula, białkiem o nieznanej funkcji, najobficiej reprezentowanym alergenem molekularnym jadu osy. sIgE dla Ves v 5 występuje u  84.5 – 100% u osób z alergią na jad osy. Zastosowanie rVes v 5 osy w diagnostyce pozwala na wskazanie uczulenia na jad osy jako uczulenia pierwotnego. Pomiar stężenia sIgE dla rVes v 5 podnosi równocześnie czułość testu. Ze względu na dużą reaktywność krzyżową:  kliniczną i in vitro pomiędzy alergenami jadu pszczoły i trzmiela, zastosowanie diagnostycznego ekstraktu jadu pszczoły w teście, wskazuje równocześnie na możliwość reakcji alergicznej po użądleniu przez trzmiela. Jad os wykazuje szereg podobieństw do jadu szerszeni, jednakże istniejące różnice składu alergenowego stanowią przesłankę do stosowania w testach równolegle jadu obu rodzajów.  Alergia na ślinę komarów (należących do rzędu Muchówek, Diptera) może być spowodowana ponad stu różnymi składnikami o potencjale alergenów, z których niektóre są wspólne dla wszystkich gatunków. Obejmuje miejscowe reakcje skórne i objawy uogólnione. Alergiczna reakcja miejscowa (nadmiarowa w stosunku do typowego bąbla, rumienia i świądu) – zespół Skeetera, angażujący IgE i IgG – objawia się opuchlizną miejsca ukąszenia i gorączkę. Reakcja uogólniona przebiega z  pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym czy trudnościami w oddychaniu. Składnikami jadu wywołującymi reakcję alergiczne są: czynniki zapobiegające krzepnięciu krwi, czynniki antypłytkowe, enzymy (np. lizozym) i szereg immunomodulatorów. U stykających się pierwszy raz ze śliną komara (w tym niemowląt) reakcja jest bezobjawowa. Nasila się wraz z liczbą ukąszeń, jednakże z wiekiem może dochodzić do rozwoju tolerancji na jad. Zawarte w jadzie samic meszek (rząd Muchówki, Diptera, rodzina Simuliidae) –  wydzielinie ślinianek – białka, peptydy i histamina,  powodują u uczulonych skórne odczyny miejscowe z obrzękiem i świądem, niekiedy objawy ogólne: bóle stawów, zaburzenia rytmu serca, dreszcze, podwyższona temperatura, rzadko zagrażającą życiu reakcję anafilaktyczną.