Panel komponenty jaja kurzego

Diagnostyka uczulenia na jajo kurze z uwzględnieniem antygenów molekularnych białka jaja jako składnika silniej alergizującego. Pomiar in vitro stężenia sIgE w surowicy jest konieczny do identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie i łącznie z wywiadem klinicznym, testami skórnymi i wynikami innych badań laboratoryjnych i ambulatoryjnych wchodzi w skład diagnostycznego algorytmu alergii. Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE).  Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego (np. przez obróbkę cieplną w przypadku alergenów pokarmowych), zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł. Oznaczenie sIgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadku testów skórnych i prowokacji. Panel zawiera ekstrakty głównych struktur jaja kurzego: białka (f1) i żółtka (f75) oraz oddzielnie składniki molekularne, białka jaja kurzego: owomukoid Gal d 1 (f233); owoalbuminę Gal d 2 (f232), konalbuminę Gal d 3 (f323) i Gal d4 lizozym (k208). Większość alergenów molekularnych jajka jest ciepłolabilna, stąd duży ( powyżej 75%) spadek alergenowości po ugotowaniu (10 min.) i po pieczeniu. Gal d 1 jest najsilniej alergizującym alergenem molekularnym o dużej odporności na  ciepło i denaturację chemiczną. sIgE dla Gal d 1 wskazuje na ryzyko silnej reakcji na jajko we wszystkich postaciach (surowe, gotowane, pieczone), a wysokie stężenie sIgE na długi okres alergizacji. Gal d 2 (ovalbumina – albumina jaja kurzego), o niskiej odporności na ciepło i denaturację chemiczną, jest istotna klinicznie jedynie  ze względu na obfitość. Ryzyko objawów występuje w przypadku ekspozycji na jajko surowe lub nieznacznie podgrzewane oraz w przypadku niektórych szczepionek. Przeciwciała sIgE dla ciepłowrażliwego Gal d 3, wiążą się z ryzykiem reakcji alergicznej wyłącznie w przypadku jajka surowego lub lekko podrzewanego. Podobną ciepłowrażliwość i odporność na denaturację chemiczną wykazuje Gal d 4 – lizozym jajka.  Ogólnie, żółtko jaja uczula słabiej, a jego alergeny wykazują tylko częściową termostabilność (np. liwetyna).