Panel Oddechowy II (10 alergenów)

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do panelu alergenów oddechowych  z uwzględnieniem przeciwciał reagujących krzyżowo z determinantami węglowodanowymi alergenów, przydatne w diagnostyce klinicznej zależnych od IgE chorób alergicznych. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w atopowym mechanizmie reakcji alergicznych, miejscowych lub anafilaktycznych (ciężkich uogólnionych), określanym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen, zwany alergenem, posiadają we krwi wykrywalne stężenie IgE specyficznej dla tego alergenu (sIgE), podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu do organizmu cząsteczki sIgE (związane z powierzchnią komórek odpornościowych) indukują swoistą odpowiedź na alergen, prowadząc do miejscowego stanu zapalnego. Równocześnie, nasilenie produkcji sIgE niezwiązanej z komórkami wzmacnia, a niekiedy uogólnia, alergiczną reakcję zapalną. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem sIgE we krwi obwodowej, przy czym korelacja ta zależy od rodzaju alergenu. Pomiar in vitro stężenia sIgE w surowicy jest konieczny do identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie i łącznie z wywiadem klinicznym, testami skórnymi i wynikami innych badań laboratoryjnych i ambulatoryjnych wchodzi w skład diagnostycznego algorytmu alergii. W odróżnieniu od badań in vivo: testów skórnych i prowokacji, wykonywane in vitro oznaczenie sIgE nie niesie ryzyka dla pacjenta. Dla każdego alergenu z panelu ilościowy wynik stężenia sIgE podawany jest oddzielnie na wspólnym raporcie testu. Wyniki ilościowe w kU/l przypisywane są do klas półilościowego systemu raportowania RAST/ EAST i przestawione graficznie. W panelu III oznaczane są IgE specyficzne w stosunku do alergenów oddechowych: D. pteronyssinus (d01); D.f arinae (d02); naskórka psa (e02/e05); naskórka kota (e01); naskórka konia (e03);  naskórka owcy (e81); Aspergillus fumigatus (m03); Cladosporum herbarum (m02); Penicilum notatum  (m01); Alternaria tenuis (m06) oraz stężenie IgE reagujących krzyżowo z alergenowymi determinantami węglowodanowymi, CCD. Uwzględnienie w panelu jako dodatkowego parametru CCD, nieswoistych reszt   węglowodanowych stanowiących uniwersalny składnik alergenów glikoproteinowych, pozwala na oszacowanie  stężenia nieistotnej diagnostycznie i klinicznie  frakcji sIgE wiążących CCD w puli istotnych klinicznie  sIgE reagujących swoiście z fragmentami białkowymi. W teście wykorzystano pełne ekstrakty źródeł alergenów.