Panel orzeszki ziemne, 6 alergenów

Rozpoznanie i ustalenie charakteru alergii na orzeszki ziemne. Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE). Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego (np. przez obróbkę cieplną w przypadku alergenów pokarmowych), zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł. Orzeszki ziemne wywołują ciężkie i gwałtowne, systemowe reakcje uczuleniowe, łącznie z reakcjami śmiertelnymi. Dodatkowe niebezpieczeństwo niesie obecność alergenów orzeszków jako alergenów ukrytych w oleju arachidowym stanowiącym składnik szeregu produktów żywnościowych i kosmetyków.  Opisano i scharakteryzowano biochemicznie 13 składników molekularnych (alergenów molekularnych) orzeszków. W teście, poza ekstraktem orzeszków (f13) uwzględniono:  alergeny główne -  Ara h 1(f422),  Ara h 2 (f423) i  Ara h 3 (f424)  oraz  Ara h 8 (f352) i  Ara h 9 (f427) oraz reagujące krzyżowo determinanty węglowodanowe, CCD. CCD wraz z Ara h 5 (profilina) mogą być odpowiedzialne za fałszywe zawyżenie wyników testów in vitro opartych na ekstraktach i testów skórnych w regionach o  dużej ekspozycji na pyłki traw.  Panel pozwala na określenie alergenów odpowiedzialnych za uczulenie pierwotne na orzeszki ziemne  oraz za reakcje krzyżowe z homologicznymi alergenami z innych źródeł;  na określenie podatności badanego na immunoterapię swoistą; na dobór właściwego preparatu do swoistego odczulania; dobór diety eliminacyjnej, etc. Uwzględnienie w panelu pełnego ekstraktu orzeszków pozwala na porównywanie testu z wynikami testów skórnych opartych wyłącznie na tego typu ekstraktach. Obecność sIgE dla alergenu głównego Ara h 1 (białka spichrzowego, globuliny 7S), stwierdzana jest u 63-80% uczulonych. Istotnymi diagnostycznie, głównymi alergenami molekularnymi orzeszków są również: termostabilny Ara h 2 (albumina 2S) i Ara h 3 (globulina 11S) powodujące najsilniejsze reakcje, łącznie z anafilaksją. Ara h 1, tak, jak Ara h 3, wykazuje wzrost reaktywności antygenowej po wyprażeniu. Obecność sIgE dla Ara h 2 stwierdzana jest u  76 - 95% uczulonych. Uczulenia na Ara h 2 (analogicznie jak na Ara h 6), rozwijające się głównie w okresie niemowlęcym i we wczesnym dzieciństwie, są związane z ciężkimi, systemowymi, reakcjami alergicznymi. Wykazano, że wprawdzie Ara h 2 odpowiada za reakcje krzyżowe z migdałami, orzechami brazylijskimi i laskowymi to obecność sIgE dla Ara h 2 kilkakrotnie zwiększa specyficzność rozpoznania alergii na orzeszki w porównaniu do oznaczeń IgE dla ekstraktu (f13) i testów skórnych, w których odsetek wyników fałszywie dodatnich przekracza 10%. sIgE dla Ara h 3 stwierdza się u ponad 50% uczulonych. Identyfikacja sIgE dla Ara h 3 poprawia selektywność diagnostyczną  badania. sIgE dla Ara h 6, ciepłostabilnego i odpornego na trawienie białka spichrzowego,  jest predyktorem ryzyka ciężkiej, uogólnionej reakcji uczuleniowej, zwiększającym diagnostyczną selektywność badania. sIgE dla Ara h 6 stwierdzana jest u 76-96% osób z alergią na orzeszki ziemne. Ara h 8 stanowi homolog głównego alergenu brzozy Bet v 1, prototypu białek rodziny PR-10. Obecność sIgE dla Ara h 8 świadczy o możliwości udziału reaktywności krzyżowej surowicy badanego z homologami Bet v 1 obecnymi w pyłku, m.in. brzozy, leszczyny, olchy, grabu, etc. i tkankach innych roślin. Termostabilny alergen Ara h 9, należący do rodziny białek transportujących lipidy (LTP) jest homologiem Pru p 3 brzoskwini i szeregu innych cząsteczek z rodziny LTP obecnych, m.in. w orzechach, roślinach strączkowych i kiwi. Reakcje na Ara h 8 i Ara h 9 są łagodne i miejscowe.  Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Uwzględnienie w panelu jako dodatkowego parametru CCD, nieswoistych reszt   węglowodanowych stanowiących uniwersalny składnik alergenów glikoproteinowych, pozwala na oszacowanie  stężenia nieistotnej diagnostycznie i klinicznie  frakcji sIgE wiążących CCD w puli istotnych klinicznie  sIgE reagujących swoiście z fragmentami białkowymi.