Panel pediatryczny (mieszany) z anty-CCD Absorbentem - 28 alergenów

Pomiar IgE specyficznych dla panelu alergenów istotnych w diagnostyce alergii wieku dziecięcego, z możliwością określenia istotnej klinicznie reaktywności IgE w stosunku do składnika białkowego alergenów. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określanych jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Atopia jest dziedziczną, patologiczną reakcję organizmu na zwykle obojętne dla organizmu substancje zewnętrzne – alergeny. Osoby uczulone na dany alergen, posiadają we krwi mierzalne stężenie IgE swoistej dla tego alergenu (sIgE), podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są niewykrywalne. Nasilenie reakcji alergicznej koreluje ze stężeniem sIgE w sposób charakterystyczny dla danego alergenu. Pomiar in vitro stężenia sIgE umożliwia identyfikację alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Alergeny glikoproteinowe pochodzenia roślinnego i zwierzęcego (bezkręgowców i kręgowców) zawierają proste determinanty węglanowe (oligosacharydy), rozpoznawane przez układ odpornościowy osoby atopowej jako substancje obce. Duży stopień homologii (podobieństwa) determinant węglowodanowych, CCD (ang. cross-reactive carbohydrate determinants) różnych glikoprotein, powoduje, że IgE anty-CCD reagują krzyżowo z glikoproteinowymi alergenami o bardzo odległym pochodzeniu i charakterze. Znaczenie kliniczne przeciwciał IgE anty-CCD jest niewielkie, gdyż nie inicjują one samodzielnie reakcji alergicznej. Jednakże ich reaktywność krzyżowa istotnie zaburza wyniki serologicznej diagnostyki alergii opartej na pełnych ekstraktach alergenów pokarmowych i oddechowych pochodzenia roślinnego: pyłku, owoców, warzyw oraz alergenów bezkręgowców: jadów owadów błonkoskrzydłych, odchodów roztoczy i owadów (karalucha), mięsa skorupiaków i mięczaków. Wykrycie in vitro reaktywności IgE w stosunku do alergenu glikoproteinowego nie przesądza o swoistości w stosunku do składnika białkowego, ze względu na możliwość niespecyficznego wiązania uniwersalnych CCD. IgE anty-CCD zidentyfikowano u 25% osób ze zdiagnozowaną alergią lecz także u osób bez objawów uczulenia. Ocena udziału IgE anty-CCD w całkowitej reaktywności IgE specyficznej dla danego alergenu in vitro jest możliwa po usunięciu IgE anty-CCD na drodze inkubacji próbki badanej z absorbentem zawierającym nadmiar reszt cukrowych. W teście mierzone jest stężenie sIgE dla alergenów powodujących częste alergie wieku dziecięcego: mieszanki pyłku traw; pyłku: brzozy brodawkowatej (T03) i bylicy (W06); roztoczy kurzu domowego: D. pteronyssinus (D01), D. farinae (D02); naskórków: psa (E02), kota (E01), konia (E03); zarodników pleśni: Cladosporium herbarum (M02), Aspergillus fumigatus (M03), Alternaria alternata (M06); białka jaja kurzego (F01), żółtka jaja kurzego (F75), mleka (F02), dorsza (F03), alfa-laktoalbuminy (F76), beta-laktoglobuliny (F77), kazeiny (F77), albuminy surowicy  wołu (E204), mąki pszennej (F04), ryżu (F09), soi (F14), orzecha ziemnego (F13), orzecha laskowego (F17), marchwi (F31), ziemniaka (F35), jabłka (F49) oraz markera CCD.