Panel pokarmowy, nabiał i orzechy (10 alergenów)

Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla pacjenta, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji alergenem. Czynnikiem zakłócającym interpretację pomiarów alergenowo specyficznych IgE in vitro są klinicznie nieistotne IgE wiążące obecne  w alergenach glikoproteinowych i glikoproteinach niealergizujących, proste lub rozgałęzione  łańcuchy (anteny) węglowodanowe, CCD (ang. cross-reactive carbohydrate determinants), wspólne dla  glikoprotein o różnej budowie i funkcji. Obecność IgE anty-CCD nie odpowiada za objawy alergii. Stwierdzana jest rzadko u osób bez objawów alergii, a w wyższym procencie u osób cierpiących na alergię, zwłaszcza uczulonych na pyłki roślin (do 15%). IgE anty-CCD utrudniają interpretację stężenia sIgE u uczulonych na wziewne alergeny roślinne, alergeny bezkręgowców i alergeny pokarmowe pochodzenia roślinnego, wszystkie wykazujące wysoki poziom glikozylacji (a więc zawierające CCD), odpowiadając za wyniki fałszywie dodatnich.  W teście, opartym na pełnych ekstraktach alergenowych, oznaczane są IgE specyficzne w stosunku do alergenów:  białka jaja kurzego (f1), żółtka jaja kurzego (f75), mleka (f2), orzecha ziemnego (f13), orzecha laskowego (f17), migdała (f20), kazeiny (f78), orzecha włoskiego (f256), orzecha nerkowca (f202), orzeszka pistacjowego, pistacji (f203).  Dla każdego z alergenów panelu ilościowy wynik stężenia alergenowo-specyficznej IgE podawany jest oddzielnie, na wspólnym raporcie testu. Zakres raportowania 0,35 -100 kU/l. Wynik dla każdego alergenu,  wyrażony w kU/l przypisywany jest do jednej z  klas 0-6 półilościowego systemu raportowania RAST. Ostatnią  pozycję w panelu stanowią CCD, dla których wynik jest opisany identycznie jak dla pozostałych alergenów.