Panel urogenitalny: Ch.trachomatis, M.hominis, M.genitalium,U. urealyticum/U. parvum met. real time PCR, jakościowo

Panel zakażeń urogenitalnych umożliwiający rozpoznanie koinfekcji układu moczopłciowego: Chlamydia trachomatis, Mycoplasma hominis, Mycoplasma genitalium, Ureaplasma urealyticum/Ureaplasma parvum.  Chlamydie są wewnątrzkomórkowymi pasożytami człowieka. Ch. trachomatis jest patogenem chlamydiozy, rozumianej jako choroba przenoszona drogą płciową. Zakażenia Ch. trachomatis korelują z występowaniem stanów zapalnych jajowodów, ryzykiem wystąpienia ciąży pozamacicznej, niepłodności związanej z niedrożnością dróg płciowych. U mężczyzn zakażenie Ch. trachomatis może powodować stany zapalne najądrzy i niegonokokowe zapalenie cewki moczowej. Charakter zakażenia, szczególnie u kobiet, przybiera często postać bezobjawową,  mogącą prowadzić do wspomnianych powikłań. Badanie w kierunku Ch. trachomatis pozwala na równoczesne badanie w kierunku urogenitalnych koinfekcji, stwierdzanych u dużego odsetka badanych, obejmujących Ureaplasma i/lub Mycoplasma genitalium. Koinfekcje powinny być rozpoznawane, gdyż chlamydie i pozostałe drobnoustroje wymagają odmiennych strategii leczenia. Mycoplasmataceae są mikroorganizmami występującymi u około 70% osób aktywnych seksualnie osób. Największe znaczenie kliniczne mają M. hominis i M. genitalium, korelujące ze stanem zapalnym cewki moczowej, bakteryjnym zapaleniem pochwy, gorączką poporodową, posocznicą oraz zakażeniami OUN (M. hominis). Z kolei obecność M. genitalium uważa się za czynnik sprawczy nie-chlamydiowego i nie-gonokokowego zapalenia cewki moczowej u mężczyzn i szyjki macicy u kobiet. M. genitalium jest również prawdopodobną przyczyną stanów zapalnych pęcherza moczowego. W obrębie rodzaju Ureaplasma wyodrębniono 2 gatunki: U. urealyticum i U. parvum. Oba są powszechnymi drobnoustrojami, komensalami, występującymi w dolnych drogach moczowo-płciowych zdrowych, aktywnych seksualnie dorosłych. Niekiedy współwystępują z Mycoplasma hominis, rzadziej  Mycoplasma genitalium. Wszystkie te gatunki mogą powodować zakażenia układu moczowo-płciowego u obu płci, mogą być przenoszone drogą płciową oraz wertykalnie z matki na potomstwo. Osoby z obniżoną odpornością powodowaną wrodzonymi niedoborami przeciwciał; supresją farmakologiczną po przeszczepie; efektami jatrogennymi terapii hormonalnej lub skrajnym wcześniactwem, mogą być podatne na zakażenie rozsiane. W obrazie klinicznym, różnicowanie zakażeń U urealyticum i U. parvum jest na ogół niepotrzebne, a przy tym  niemożliwe bez badań molekularnych, stąd w opisie klinicznym i we wstępnej diagnostyce laboratoryjnej oba gatunki są zwykle określane jako gatunki Ureaplasma. Ureoplasma powoduje nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, a ponadto u kobiet prowadzi do stanów zapalnych narządów miednicy mniejszej. Różnicowanie drobnoustrojów oparte na badaniu molekularnym zlecane jest, gdy zespół kliniczny u chorego odbiega od zespołu klinicznego przypisywanego tym patogenom. Leczenie jest na ogół empiryczne, ale w idealnym przypadku powinno opierać się na diagnozie mikrobiologicznej potwierdzającej obecność i rodzaj patogenu. U. parvum jest najczęściej wykrywanym gatunkiem próbkach klinicznych różnego pochodzenia, ale U. urealyticum jest uważany za silniej patogenny, przynajmniej w przypadku niektórych chorób (np.  w zapaleniu cewki moczowej u mężczyzn). Objawy zakażenia Ureaplasma to: częstsze oddawanie moczu; problemy z oddawaniem moczu: ból, parcie na pusty pęcherz; pieczenie i ból cewki moczowej. U mężczyzn występuje wodnisty lub ropny wyciek z  cewki moczowej, u kobiet: krwawienia i nasilone upławy. Do objawów infekcji  dochodzi, gdy Ureaplasma zaczynają się namnażać, wywołując stan zapalny. Do zakażenia dochodzi podczas stosunku płciowego z nosicielem bakterii lub osobą chorą, rzadsze są przypadki zakażenia pośredniego, poprzez wspólne przedmioty higieniczne, np. ręczniki, mydło etc. Powikłaniami zakażeń Ureaplasma są:
• u mężczyzn: zapalenie gruczołu krokowego; osłabienie żywotności plemników, bezpłodność; • u kobiet: zapalenie kanału szyjki macic i jajników; zakażenie płodu, nieprawidłowy rozwój dziecka; przedwczesny poród lub poronienie.
Badanie wykonane jest metodą reakcji łańcuchowej polimerazy w czasie rzeczywistym, real time PCR.  Materiałem jest:  wymaz z dróg moczowo-płciowych kobiet (kanał szyjki macicy, szyjka macicy, tarcza szyjki, pochwa, cewka moczowa, miejsca zmienione chorobowo);  wymaz z dróg moczowo-płciowych mężczyzn (cewka moczowa, prącie, miejsca zmienione chorobowo); o obu płci: wymaz z gardła, odbytu i mocz.