Paragrypa typ 2 IgG

Diagnostyka serologiczna zakażeń dróg oddechowych wywołanych przez wirusy paragrypy serotypu 2. Wirusy paragrypy są przyczyną zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych ludzi, szczególnie niemowląt i małych dzieci oraz osób w wieku podeszłym i z obniżoną odpornością. Wirusy należą do rodziny Paramyxoviridae i są sklasyfikowane w pięć serotypów, oznaczonych jako 1,2,3,4a i 4b. Typy 1, 2 i 3, mają charakter epidemicznych, są głównie odpowiedzialne za objawy krupu wirusowego (laryngotracheobronchitis) - ostrego podgłośniowego zapalenia krtani prowadzącego do powstawania nadżerek i zasychających nalotów włóknika. Typy 1 i 3 są częstą przyczyną zapalenia oskrzeli i płuc u noworodków i małych dzieci, typ 4 wywołujący łagodniejsze objawy, najczęściej powoduje zapalenie tchawicy i oskrzeli. Zakażenia wirusami paragrypy stymulują wydzielanie dużych ilości cytokin prozapalnych, które są przyczyną  objawów choroby w drogach oddechowych: obrzęków, stanów zapalnych i zwiększonej produkcji śluzu. Wirusy paragrypy są odporne na czynniki środowiska, wykazując długi czas przeżycia w środowisku zewnętrznym, dlatego przenoszone są nie tylko drogą kropelkową, lecz również poprzez dłonie i ubranie. Do zakażenia wystarcza niewielka liczba wirionów. Badanie polega na oznaczeniu w surowicy krwi przeciwciał IgG specyficznych w stosunku do  antygenów wirusa paragrypy. Obecność specyficznych IgG  stanowi potwierdzenie  zakażenia przebytego w przeszłości. Stwierdzenie wzrostu poziomu przeciwciał w oznaczeniach wykonywanych w odstępie kilku tygodni, świadczy o nasilającej się serokonwersji po świeżo przebytym zakażeniu.