P/c. p. błonie podstawnej kłęb. nerkowych (anty-GBM)

Oznaczenie przeciwciał przeciw błonie postawnej kłębuszków nerkowych i błonie pęcherzyków  płucnych,  przydatne w diagnostyce postępującego, kłębuszkowego zapalenia nerek i krwawienia do pęcherzyków płucnych (inaczej zespołu płucno-nerkowego), określanego dawniej jako zespół Goodpasture’a.
Zespół Goodpasture’a jest chorobą autoimmunizacyjną należącą do grupy chorób określanych jako układowe zapalenie naczyń, powodowaną przez krążące autoprzeciwciała, głównie IgG, skierowane przeciw błonie podstawnej kłębuszków nerkowych,  anty-GBM (ang. anti–glomerular basement membrane), specyficzne dla epitopów na włóknach kolagenu typu IV. Zachorowalność w Europie  wynosi około jednego przypadku na 1 milion mieszkańców na rok. Choroba najczęściej dotyka osób w wieku 20-30 oraz 50-65 lat, częściej mężczyzn niż u kobiety.Kolagen typu IV stanowi składnik błony postawnej zarówno naczyń włosowatych kłębuszków nerkowych jak i  pęcherzyków płucnych. Przyjmuje się, że zespół Goodpasture’a stanowi przyczynę ok. 10% zachorowań na postępujące zapalenie kłębuszków nerkowych  i krwawienia do pęcherzyków płucnych bez nadciśnienia płucnego. Przy współudziale układu wiązania dopełniacza przeciwciała anty-GBM tworzą kompleks niszczący błonę podstawną. Zespół Goodpasture’a prowadzi do układowego zapalenia naczyń i równoczesnych: postępującego, kłębuszkowego zapalenia nerek i krwawienia płucnego, przy czym objawy kliniczne mogą dotyczyć również przypadków oddzielnych kłębuszkowego zapalenia nerek lub krwawienia płucnego. Nieleczona choroba z obecnością przeciwciał przeciwko błonie podstawnej kłębuszków nerkowych (choroba anty-GBM) może prowadzić do powikłań, takich jak uszkodzenie płuc i niewydolność nerek. Celem leczenia jest obniżenie stężenia anty-GBM i zmniejszenie stanu zapalnego. W leczeniu łączy się plazmaferezę z lekami immunosupresyjnymi.