P/c. p. dsDNA IgG met. ELISA

Oznaczanie w surowicy autoprzeciwciał wiążących kompleks dsDNA i nukleosomów (NcX). Toczeń rumieniowaty układowy, SLE (ang. Systemic lupus erythematosus) jest chorobą autoimmunologiczną należącą do grupy kolagenoz o różnym nasileniu. Objawem charakterystycznym SLE jest rumień na skórze twarzy w postaci motylka. W SLE występują stany zapalne stawów, zmęczenie, zaburzenia wydolności nerek, objaw Raynauda (zasinienia, a następnie zaczerwienienia skóry palców rąk i stóp pod wpływem zimna), stany zapalne narządów etc. W 90% chorują kobiety, zwłaszcza w wieku rozrodczym. Rozpoznanie SLE opiera się na zaktualizowanych w 2019 r. kryteriach EURLAR/ACR (ang. European League Against Rheumatism/American College of Rheumatology). Obejmują one identyfikację przeciwciał przeciwjądrowych (ANA) współobecnych z określonymi kryteriami klinicznymi i immunologicznymi. Przeciwciała anty-dsDNA są najistotniejszymi swoistymi markerami serologicznymi SLE, pomocnymi również w różnicowaniu SLE i twardziny układowej SSc (z ang. systemic sclerosis). Istnieje coraz więcej dowodów wskazujących, że istotne dla mechanizmów patologicznych autoprzeciwciała skierowane są przeciwko kompleksowi dsDNA i nukleosomów (NcX), a nie jak uważano dotąd, przeciwko wolnemu ds-DNA. W zależności od metody identyfikacji i aktywności choroby mogą być stwierdzane nawet w 90% przypadków SLE. Określenie miana przeciwciał anty-dsDNA jest przydatne również w monitorowaniu terapii nefropatii toczniowej. Badanie wykonywane jest zmodyfikowaną wersją testu, wykrywającą autoprzeciwciała skierowane przeciwko kompleksowi dsDNA i nukleosomów (NcX).

Obecność/wzrost poziomu przeciwciał: aktywna choroba, nasilenie przebiegu choroby.  

Spadek poziomu przeciwciał: leczenie immunosupresyjne, osłabienie aktywności choroby.