PPJ anty-dsDNA

Oznaczanie ilościowe w surowicy autoprzeciwciał IgG wiążących dwuniciowy kwas dezoksyrybonukleinowy, dsDNA. Toczeń rumieniowaty układowy (toczeń), SLE (ang. systemic lupus erythematosus), jest chorobą autoimmunologiczną należącą do grupy kolagenoz o różnym nasileniu. Objawem charakterystycznym SLE jest rumień na skórze twarzy w postaci motylka. W SLE występują zmęczenie; stany zapalne stawów; stany zapalne skóry, objaw Raynauda (zasinienia, a następnie zaczerwienienia skóry palców rąk i stóp pod wpływem zimna);  zaburzenia wydolności nerek, stany zapalne naczyń krwionośnych  i narządów: serca, płuc i mózgu. W 90% chorują kobiety, zwłaszcza w wieku rozrodczym (15 – 40 lat). Rozpoznanie SLE opiera się na zaktualizowanych w 2019 r. kryteriach EURLAR/ACR (ang. European League Against Rheumatism/American College of Rheumatology). Obejmują one identyfikację przeciwciał przeciwjądrowych (ANA) współobecnych z określonymi kryteriami klinicznymi i immunologicznymi. Przeciwciała anty-dsDNA są najistotniejszymi, swoistymi, markerami serologicznymi SLE, pomocnymi również w różnicowaniu SLE i twardziny układowej SSc (ang. systemic sclerosis). W zależności od metody identyfikacji i aktywności choroby mogą być stwierdzane nawet w  90% przypadków SLE. anty-dsDNA występują w aktywnej fazie choroby i są związane z toczniowym zapaleniem nerek. Określenie miana przeciwciał anty-dsDNA jest przydatne w monitorowaniu terapii nefropatii toczniowej. Niskie miana  przeciwciał anty-dsDNA są stwierdzane u chorych na inne autoimmunizacyjne choroby układowe, w infekcjach wirusowych, a bardzo rzadko również u osób zdrowych.

Obecność/wzrost poziomu przeciwciał: aktywna choroba, nasilenie przebiegu choroby.  

Spadek poziomu przeciwciał: leczenie immunosupresyjne, osłabienie aktywności choroby.