P/c. p. mitochondrialne (AMA) typ M2, M4, M9 met. immunochromatografii (Euroassay)

Panel pozwalający na oznaczenie przeciwciał przeciwmitochondrialnych istotnych dla diagnostyki pierwotnego zapalenia dróg żółciowych, PBC (ang. primary biliary cirrhosis), określanego dawniej jako pierwotna marskość żółciowa, PŻMW oraz  autoimmunizacyjnego zapalenia wątroby. Autoprzeciwciała antymitochondrialne, AMA (ang. anti-mitochondrial antibodies) są  immunoglobulinami skierowanymi przeciwko mitochondriom, głównie mitochondriom komórek wątroby, rozpoznającymi lipoproteiny błony wewnętrznej mitochondriów. 
Obecność AMA w surowicy badanego może wskazywać na przebieg lub predyspozycje do rozwoju choroby autoimmunologicznej –  pierwotnego zapalenia dróg żółciowych, PBC (ang. primary biliary cirrhosis). PBC powoduje bliznowacenie tkanki wątroby, ograniczone głównie do układu drenażu wątroby, wiążąc się z cholestazą i  uszkodzeniem wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych. AMA są obecne w około 95% przypadków PBC, głównie u kobiet w średnim wieku z predyspozycjami genetycznymi oraz  u osób dotkniętych chorobami autoimmunizacyjnymi, np. reumatoidalnym zapaleniem stawów. Antygeny mitochondrialne indukujące przeciwciała antymitochondrialne o znaczeniu diagnostycznym i następnie przez nie rozpoznawane, są sklasyfikowane do 9 podtypów (M1-M9). Przeciwciała swoiste w stosunku do antygenu M2 (kompleksu dehydrogenazy alfa-ketokwasów o rozgałęzionym łańcuchu - dehydrogenaz 2-oksy-kwasów) występują u 98% chorych na PBC i są uważane za typowe dla PBC, choć występują również u osób z  autoimmunologicznym zapaleniem wątroby. Przeciwciała  dla M4 (rozpoznające oksydazą siarczynową – oksydazą tiolową) korelują z ciężkością przebiegu PBC. Przeciwciała dla M9 (fosforylazy glikogenowej) są charakterystyczne dla chorób autoimmunizacyjnych w ogóle, lecz mniej specyficzne dla PBC.