P/c. p. Saccharomyces cerevisiae IgG (ASCA) met. IIF

Oznaczenie przeciwciał IgG przeciwko Saccharomyces cerevisiae – ASCA (ang. Anti-Saccharomyces cerevisiae Antibodies)  w różnicowej diagnostyce choroby Leśniowskiego-Crohna (ChL-C). ChL-C należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit (NZJ) o nieznanej etiologii.  Proces zapalny najczęściej umiejscowiony jest w końcowej części jelita cienkiego oraz początkowej jelita grubego i dotyka całej grubości ściany narządu. Szczyt zachorowań przypada na wiek 15 – 30 lat i 50 – 70 lat. Drugą istotną postacią chorób zapalnych jelit jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa, UC, WZJG). Obie choroby mają szereg wspólnych objawów  i ich rozpoznanie  jest często trudne, a techniki diagnostyczne  inwazyjne. W różnicowaniu ChL-C i UC istotne są dwa markery serologiczne: przeciwciała przeciw Saccharomyces cerevisiae (ASCA) oraz okołojądrowe przeciwciała przeciw cytoplazmie neutrofilów (p-ANCA). ASCA skierowane są przeciwko sekwencjom mannozy w mannanie budującym ścianę komórkową drożdży Saccharomyces cerevisiae. U dorosłych i młodzieży obecność ASCA przy braku ANCA wskazuje na chorobę Leśniowskiego-Crohna, sytuacja odwrotna wskazuje  na wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Istnieją dane, że obecność  ASCA jednocześnie w obu klasach:  IgG i IgA, wykazuje zbliżoną do 100%  procent  specyficzność dla  ChL-C. U chorych na ChL-C pojedyncze przeciwciała ASCA IgG są obecne w 80% przypadków choroby, a przeciwciała ASCA IgA w 35% przypadków. Natomiast u chorych na WZJG  ASCA IgA występują jedynie w 1% przypadków! Diagnostycznie zasadne jest wykonywanie oznaczenia ASCA IgG łącznie z oznaczeniem przeciwciał ASCA IgA. Poziom przeciwciał nie koreluje z nasileniem procesu chorobowego.

Obecność przeciwciał: choroba Leśniowskiego-Crohna (80% przypadków, a łącznie z ASCA IgA w ok. 100% przypadków), WZJG  (20% przypadków).