P/c. p .transglutaminazie tkankowej (anty-tTG) w kl. IgG met. CLIA

Pomiar przeciwciał IgG anty-tTG jest drugim, obok pomiaru stężenia IgA anty-tTG serologicznym badaniem diagnostycznym  w kierunku celiakii, użytecznym przede wszystkim jednak przede wszystkim u osób z deficytem przeciwciał klasy IgA. Celiakia (choroba trzewna) jest autoimmunizacyjną, genetycznie uwarunkowaną, chorobą jelit, której objawy i konsekwencje sprzyjają powstawaniu autoprzeciwciał IgA i IgG skierowanych przeciwko endomysium jelita: przeciwciał anty-EmA i przeciw transglutaminazie tkankowej (anty-tTG). Powstawanie autoprzeciwciał stymulowane jest przez nadmierną reakcję na obce białko ziaren pszenicy – gliadynę, składnik glutenu, ale antygenem docelowym dla przeciwciał jest transglutaminaza tkankowa chorego, enzym odpowiedzialny za postranslacyjne modyfikacje białek. Wysoce czułym (ok. 90%) i specyficznym (99%) testem w kierunku celiakii jest stwierdzenie obecności przeciwciał IgA anty-tTG, jednakże ze względu na możliwość współistnienia celiakii i deficytu przeciwciał w klasie IgA, zalecane jest równoległe wykonanie pomiaru stężenia IgG anty-tTG, alternatywnie do pomiaru stężenia całkowitej IgA. Przed podjęciem decyzji o badaniach serologicznych krwi w kierunku celiakii należy się upewnić, czy pacjent spożywa produkty zawierające gluten. Nie wolno ich eliminować bądź radykalnie ograniczać ich ilości. Przejście na dietę bezglutenową uniemożliwia prawidłową diagnozę u wszystkich badanych bez względu na wiek! Diagnostykę w kierunku celiakii  należy przeprowadzić w przypadku:
chronicznych lub powtarzających się sporadycznie biegunek, zaparć, wzdęć, nawracających buli brzucha, nudności i wymiotów; utraty lub braku przyrostu wagi u dziecka, zbyt wolnego wzrostu; opóźnionego dojrzewania i późnej pierwszej miesiączki u dziewczynek; chronicznego zmęczenia; drażliwość, neuropatii, bólu i zapalenia stawów; niedoboru żelaza; osteopenii i osteoporozy; nawracających aft, defektów szkliwa zębowego; wysypek i zmian skórnych w typie choroby Dühringa; podwyższonych prób wątrobowych.
 

Wzrost poziomu przeciwciał: nietolerancja glutenu, celiakia, choroba Duhringa.