PlGF łożyskowy ludzki czynnik wzrostu

Oznaczanie łożyskowego czynnika wzrostu, PLGF, PlGF (ang. Placenta Growth Factor), stanowi badanie pomocnicze w diagnozie stanu przedrzucawkowego (preeklampsji) u kobiet w ciąży oraz pomocniczy wskaźnik mikro- i makro naczyniowych zmian miażdżycowych. Choroby układu krążenia związane z nieprawidłową angiogenezą są jedną z przyczyn nieprawidłowego rozwoju płodu i powikłań ciąży, do których zaliczany jest stan przedrzucawkowy  (preeklampsja). Prawidłowa angiogeneza zależy od dynamicznej równowagi pomiędzy czynnikami stymulującymi oraz hamującymi. Cytokina, PlGF należy do rodziny białek naczyniowego czynnika wzrostu śródbłonka, VEGF (ang. vascular endothelial growth factor), uczestniczących w aktywacji angiogenezy, wiążących się z ze swoistymi receptorami (VEGFR1). PIGF uczestniczy w większości angiogennych i proliferacyjnych efektów VEGF, indukując dojrzewanie oraz stabilizację nowopowstałych naczyń krwionośnych. Preeklampsją zagrożone są zwłaszcza kobiety chorujące na cukrzycę z insulinoopornością, zaburzeniami lipidów, otyłością, przewlekłym nadciśnieniem oraz kobiety narażone na stres. Znajomość stężenia PlGF i rozpuszczalnego receptora dla naczyniowo-śródbłokowego czynnika wzrostu typu 1 (sFlt-1, sVEGFR1) we krwi matki, w połączeniu z objawami klinicznymi, proteinurią i wynikiem dopplerowskiego badania przepływu krwi w tętnicy macicznej, zwiększają możliwości diagnozy stanu preeklampsji. Z oznaczanych równolegle oznaczeń PlGF i sFlt-1 wyliczany jest stosunek sFlt-1/PlGF. Porównaj badania 3326, 3328. Obserwowany u chorych na choroby układu sercowo-naczyniowego wzrost stężenia PIGF traktowany jest jako wskaźnik mikro- i makro naczyniowych zmian miażdżycowych i przejawu patologicznej angiogenezy. Dodatkowo PlGF okazuje się być niezależnym czynnikiem predykcyjnym zachorowalności i śmiertelności w chorobach  układu sercowo-naczyniowego u chorych na cukrzycę 1 i 2 typu.