Plwocina posiew (bad. bakter.)

Badanie przydatne w diagnostyce chorób zakaźnych dolnych dróg oddechowych. Prawidłowa  diagnostyka  mikrobiologiczna umożliwia ustalenie czynnika etiologicznego i wybór terapii farmakologicznej, w tym antybiotykoterapii: skutecznej, bezpiecznej, o mniejszym ryzyku indukowania oporności. Prawidłowa diagnostyka mikrobiologiczna jest szczególnie istotna w przypadku zakażeń szpitalnych, wiążących się z rozmaitością gatunków drobnoustrojów dysponujących różnorodnymi mechanizmami odporności. Diagnostyka zakażeń szpitalnych przeprowadzana jest bezwzględnie ze wskazań i pod kontrolą lekarza, w oparciu o stan kliniczny, który determinuje miejsca i sposób pobierania materiału. W przypadku zakażeń pozaszpitalnych przewidywanie etiologii zakażenia jest łatwiejsze, a terapia empiryczna z większym prawdopodobieństwem skuteczna. Wg rekomendacji IDSA, ang. Infectious Diseases Society of America, wskazaniami do wykonania posiewu plwociny są: ciężkie zakażenie płuc wymagające przyjęcia na OIOM, nieskuteczność stosowanego antybiotyku, postać jamista zakażenia, zapalenie płuc u osoby z przewlekłą chorobą obturacyjną, wysięk opłucnowy, dodatni wynik antygenu S. pneumoniae w moczu. Wg BTS, ang. British Thoracic Society posiew plwociny rekomendowany jest u każdego pacjenta z umiarkowanym zakażeniem, który nie był leczony antybiotykiem i odksztusza wydzielinę, u każdego pacjenta z ciężkim zakażeniem bez stwierdzonej poprawy. W posiewach z dolnych dróg oddechowych izoluje się: S. pneumoniae, S. pyogenes; Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis; S. aureus; Mycoplasma pneumoniae,  Chlamydophila pneumoniae, Klebsiella pneumoniae,  Bordetella pertussis, Listeria monocytogenes, Legionella pneumophila, Enterobacteriacae, Pseudomonas aeruginosa, Mycobacterium tuberculosis, Nocardia, Actinomyces, bakterie beztlenowe.