Pneumocystoza (Pneumocystis jiroveci), oocysty w plwocinie met. DIF

Stwierdzenie obecności oocyst  Pneumocystis jiroveci (P. jiroveci) w badanym materiale (plwocina, popłuczyny oskrzelowe), bez względu na liczbę,  stanowi pewną podstawę do rozpoznania  pneumocytozy, przesądzającą o diagnozie. Grzyb P. jiroveci, dawniej P. carinii, jest patogenem oportunistycznych zakażeń osób z osłabionym układem odpornościowym, przebiegających w postaci pneumocystozowego zapalenie płuc (PCP). Do pierwotnego zakażenia P. jirovecii dochodzi we wczesnym dzieciństwie, przy czym u dzieci immunokompetentnych nie obserwuje się objawów charakterystycznych. Wykazano, że zakażenie nabyte w dzieciństwie nie musi utrzymywać się przez całe życie w postaci latentnej, gdyż formy Pneumocystis ulegają stopniowej eliminacji z płuc. Chorzy na pełnoobjawowe PCP mogą być źródłem zakażenia dla osób immunokompetentnych, u których nie dochodzi jednak do rozwoju choroby objawowej, lecz może rozwinąć się stan nosicielstwa, opisywany również jako kolonizacja lub zakażenie subkliniczne. Kolonizacja przez P. jiroveci może prowokować rozwój procesów zapalnych podobnych do obserwowanych w objawowym PCP. Nie udokumentowano przypadków przeniesienia P. jiroveci na osobę immunokompetentną z immunokompetentnej osoby z zakażeniem bezobjawowym.  U osób z upośledzonym układem odpornościowym (chorzy po przeszczepach, nowotworowi, z AIDS) P. jiroveci wywołuje śródmiąższowe zapalenie płuc, typowo przebiegające z objawami duszności, suchym kaszlem, gorączką, rzadziej z łagodną niedokrwistością i niedotlenieniem, wiążącym się ze złymi rokowaniami. Metodą immunofluorescencji bezpośredniej, DIF (ang. direct immunofluorescence) rozpoznawane są formy pasożyta przedostające się z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do wydzieliny płucnej i plwociny, zwane oocystami.