Posiew w kierunku Neisseria gonorrhoeae

Neisseria gonorrhoeae, N. gonorrhoeae (gonokok, dwoinka rzeżączki) wywołuje rzeżączkę, należącą do chorób przenoszonych drogą płciową, STD (ang. sexually transmitted diseases), zwanych również  STI (ang. sexually transmitted infections). Choroba lokalizuje się tradycyjnie w narządach płciowych oraz coraz częściej, poza narządami płciowymi: w jamie ustnej i gardle oraz odbycie. U mężczyzn N. gonorrhoeae  wywołuje ostre zapalenie cewki moczowej, u kobiet zakażenie szyjki macicy lub zmiany w pochwie. Konsekwencjami nieleczonej rzeżączki może być zapalenie najądrzy u mężczyzn, a powtarzających się zakażeń,  bezpłodność u kobiet. Bakteremia gonokoków prowadzi do rozsianego zakażenia gonokokowego DGI (ang. disseminated gonococcal infection). U noworodków dochodzić może do zakażeń oczu w trakcie porodu, u dorosłych przez wydzielinę ze zmiany chorobowej w warunkach naturalnych lub jako zakażenie laboratoryjne. Wybór materiału do badań w kierunku rzeżączki i metoda pobierania materiału zależy od techniki badania oraz wieku, płci i orientacji seksualnej badanego.  Posiewu dokonuje się z wydzieliny/wymazu cewki moczowej, szyjki macicy, odbytu, gardła, spojówki, pochwy (tylko u dziewczynek przed okresem pokwitania). W warunkach szpitalnych, ze wskazań lekarskich posiew wykonywany jest z pobranych jałowo płynów opłucnej, osierdzia, otrzewnej płynów błony maziowej. Badani powinni być informowani o ewentualnym przygotowaniu do badania.