Przeciwciała przeciw kanałom wapniowym (VGCC)

Wykrywanie przeciwciał anty-VGCC stosowane głównie w diagnostyce LEMS –  presynaptycznego zaburzenia połączenia nerwowo-mięśniowego, charakteryzujące się zmniejszonym uwalnianiem acetylocholiny w synapsie nerwowo-mięśniowej. Przeciwciała skierowane przeciwko presynaptycznym zależnym od potencjału kanałom wapniowym, VGCC (ang. (Voltage-gated calcium channels), anty-VGCC, najpowszechniej (90% wyników  pozytywnych) związane są z zespołem miastenicznym Lamberta-Eatona, LEMS (ang. Lambert–Eaton myasthenic syndrome). Identyfikowane są również w przypadkach zwyrodnienia móżdżku:  paranowotworowego, PCD (ang. Paraneoplastic Cerebellar Degeneration)  i  nieparanowotworowego.  Dysfunkcja lub zmniejszenie liczby kanałów  wapniowych, wtórne do obecności przeciwciał anty-VGCC, hamują uwalnianie acetylocholiny do synapsy nerwowo mięśniowej, powodując zaburzenie przewodzenia i osłabienie mięśniowe. LEMS jest autoimmunologiczną (autoimmunizacyjną) chorobą presynaptycznej części połączenia nerwowo-mięśniowego, charakteryzującą się zmiennym osłabieniem mięśni i dysfunkcją układu autonomicznego. Klasyczną triadą kliniczną zespołu LEMS jest osłabienie mięśni proksymalnych, zniesienie odruchów (arefleksja) i dysfunkcja autonomiczna. W 50-69% przypadków  LEMS manifestuje się u chorych na drobnokomórkowego raka płuca (SCLC) i raka jelita grubego. Współwystępowanie LEMS i SCLC stanowi cięższą,  szybciej postępującą i gorzej rokująca chorobę niż współwystępowanie LEMS i zespołów paranowotworowych.