Przeciwciała przeciwko Infliximab

Monitorowanie wytwarzania przeciwciał specyficznych Infliximabu, odpowiedzialnych za ograniczenie skuteczności leczenia i wystąpienie efektów niepożądanych. Infliximab jest lekiem biologicznym, chimerycznym ludzko-mysim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG1 wiążącym obie, rozpuszczalną i transbłonową formę ludzkiego czynnika martwicy nowotworów TNF-alfa, ang. tumor necrosis factor alfa (antagonista TNF alfa). Jest stosowany w indukcji i utrzymywaniu remisji średniociężkiej i ciężkiej postaci choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) u chorych, w tym dzieci, nieskutecznie leczonych  konwencjonalnymi metodami oraz lekiem z wyboru w przypadku wytworzenia przetok.
W blisko 50% przypadków u chorych leczonych infliximabem występuje konieczność zwiększenia dawki, a u około 30% obserwuje się utratę odpowiedzi na leczenie w ciągu trzech lat stosowania. Związane jest to najprawdopodobniej z chimeryczną strukturą preparatu oraz powstawaniem przeciwciał przeciwko infliximabowi. Przeciwciała swoiste w stosunku do infliksymabu są odpowiedzialne za reakcje na infuzję leku.