Retikulocyty

Retikulocyty. Ocena funkcji krwiotwórczych szpiku i diagnostyka różnicowa niedokrwistości. Retikulocyty są niedojrzałymi  formami krwinek czerwonych (erytrocytów) obecnymi  w krwiobiegu. Liczba retykulocytów odzwierciedla funkcje erytropoetyczną szpiku.
Badanie wykonywane jest w celu różnicowania niedokrwistości oraz:  w ocenie aktywności szpiku w niedokrwistości normocytowej (np. w podejrzeniu utraty krwi); w terapii niedokrwistości  niedoborowych (żelazo, witaminy  B6, B12 i  kwas foliowy);  w ocenie erytropoezy po przeszczepie szpiku; w ocenie erytropoezy w przypadku niedokrwistości aplastycznej indukowanej lekami; w terapii erytropoetyną. Retikulocyt  jest  formą pozbawioną jądra komórkowego , ale zawierającą pozostałości substancji siateczkowato-włóknistej m.in. RNA, rybosomów czy mitochondriów, które są widoczne po odpowiednim  wybarwieniu. W miarę dojrzewania retikulocyty „gubią” organelle i przekształcają się w dojrzałą krwinkę czerwoną. Stopień dojrzałości klasyfikowany jest stadiami I do IV.

Obecność: ciałek Howell-Jolly′ego, ciałek Heinz′a, pasożytów malarii może prowadzić do fałszywego zawyżania oceny liczby retikulocytów.

Wzrost liczby (retikulocytoza): obfite krwawienie, niedokrwistość hemolityczna, hipersplenizm, leczenie niedokrwistości niedoborowych (preparatami żelaza, kwasu foliowego, witaminy B12 i B6), leczenie erytropoetyną, w okresie zdrowienia po chemioterapii, transplantacji szpiku, aplazji szpiku indukowanej lekami.
Zmniejszenie liczby (retikulopenia): niedokrwistości z niedoboru żelaza, witaminy B12, B6, kwasu foliowego i  miedzi, niedokrwistości w chorach przewlekłych.