Selen, ilościowo

Selen (Se), należy do niezbędnych pierwiastków śladowych, które powinny być obecne w organizmie człowieka. W świetle danych z literatury naukowej niedobór Se wiąże się z wysokim ryzykiem chorób nowotworowych. Powiązany jest także ze wzrostem częstości występowania innych problemów zdrowotnych, między innymi: zaburzeniami nastroju, niedoborami odporności, ryzykiem wzrostu zachorowalności na choroby sercowo-naczyniowe. Zbyt wysokie stężenie Se również zwiększa ryzyko zachorowań na nowotwory złośliwe. Niektóre produkty żywnościowe zawierają więcej Se w porównaniu do innych i wykazują lepszą biodostępność (np. brazylijskie, nerkowce, borowiki, mleko, soczewica). Stężenie Se w żywości, zależy od jego zawartości w środowisku: głównie w glebie i w wodzie. Na terenie Polski gleba jest uboga w Se, a u wielu osób obserwujemy niedobory Se. Według aktualnych danych Laboratorium Diagnostycznego Innowacyjna Medycyna, Read-Gene, partnera Diagnostyki Sp. z o.o. w oznaczaniu selenu we krwi, optymalne stężenia selenu powinny wynosić:
•    Mężczyźni powyżej 60 roku życia – 110-120 µg/l •    Mężczyźni poniżej 60 roku życia – 75-85 µg/l •    Kobiety bez względu na wiek – 98-108 µg/l