Wymaz z języka (bad. mykol.)

Badanie mikologiczne wykonywane ze wskazań lekarskich, w diagnostyce grzybicy języka. Infekcje grzybicze jamy ustnej, gardła, dziąseł etc. są rzadkie, lecz wiążą się z dyskomfortem, a czasami prowadzą do destrukcji tkanek. Diagnostyka grzybic tych regionów opiera się na określeniu objawów i symptomów oraz  wynikach posiewowych badań mikologicznych. W przypadku prawidłowo funkcjonującego układu odpornościowego, grzyby drożdżopodobne mogą być obecne w jamie ustnej i gardle jako komensale, nie stanowiąc  zagrożenia. Najczęstsze czynniki etiologiczne zakażenia to: Candida albicans, C. parapsilosis, C.  glabrata i C. tropicalis. Kontakt skóry z grzybem nie zawsze łączy się z rozwojem zakażenia. Na rozwój zakażenia narażone są osoby z obniżoną odpornością, w tym,  w wyniku infekcji wirusowej (HIV) lub leków immunosupresyjnych, po długotrwałej antybiotykoterapii, terapii sterydami, a także nieprzestrzegające higieny. Zakażenia grzybicze najczęściej występują u dzieci i osób starszych. Wymaz z jamy ustnej i języka powinien być wykonany w ostrej fazie zakażenia, przed zastosowaniem mykostatyków lub 5 dni po zakończeniu terapii przeciwgrzybiczej, rano, na czczo, po delikatnym przepłukaniu ust przegotowaną wodą. W stanach przewlekłych w okresie nasilenia choroby. Przed pobraniem wymazu nie stosować miejscowych środków przeciwgrzybiczych. Przed wymazem nie myć zębów. Wyjąć ruchome protezy zębowe. W niezbędnych przypadkach, wymaz można wykonać w 3-4 godz. po posiłku lub myciu zębów. Jednak jego wartość diagnostyczna jest słabsza.