Koronawirus, a seniorzy – zalecenia, o których warto pamiętać

COVID-19 to nowa i nie w pełni poznana choroba, a informacje na temat czynników ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania, są ograniczone. W oparciu o dostępną wiedzę i dotychczasowe doświadczenia w różnych krajach, wiadomo, że jedną z najbardziej narażonych grup społecznych na ciężki przebieg zachorowania są seniorzy oraz osoby z chorobami przewlekłymi, zwłaszcza chorobami układu oddechowego, cukrzycą, chorobami sercowo- naczyniowymi, czy upośledzeniem odporności.  

Koronawirus- co to za choroba?

Na początku warto wyjaśnić, iż koronawirus SARS-CoV-2 to nie choroba,  a wirus należący do rodziny koronawirusów. Powoduje chorobę o nazwie COVID-19. Nazwa choroby COVID-19 została ogłoszona przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) i obowiązuje oficjalnie. Do 13 maja zostały odnotowane  4 278 180 potwierdzone przypadki zachorowania na COVID-19, na świecie z powodu zakażenia zmarło 292 376 osób. Wirus może dawać zróżnicowane objawy, zakażenie może także przebiegać bezobjawowo.

Koronawirus- jaką chorobę powoduje i jakie są jej objawy?

Wirus przenosi się głównie drogą kropelkową. Najczęstsze objawy to gorączka, suchy kaszel i duszność. Czasami pojawia się towarzyszący ból mięśni, ból gardła, splątanie, ból głowy, zaburzenia węchu i smaku, a także krwioplucie. Pierwsze objawy mogą być łagodne i nasilają się z czasem. Około 80% chorych nie wymaga leczenia.

Koronawirus – kto się zakaża? Choroba COVID 19 dotyka ludzi w każdym wieku, prawdopodobnie najłagodniej przechodzą ją dzieci, u których wirus może niekiedy wywoływać biegunkę i ból brzucha. Szczególnie narażone na ciężki przebieg choroby są osoby po 70. roku życia – w tej grupie wiekowej jest także najwyższa śmiertelność w wyniku powikłań.

Koronawirus – kto się zakaża i w jaki sposób? Wirus może zostać przeniesiony przez bezpośredni  kontakt z osobą zakażoną, która kaszle i kicha, a także pośrednio przez przedmioty lub powierzchnie skażone wirusem i ręce przy dotykaniu i pocieraniu śluzówek ust, nosa i oczu. Najbardziej narażone są osoby, mające bezpośredni kontakt z osobą chorą, a także ci, którzy nie stosują się do zaleceń, których listę w marcu 2020 roku ogłosiło Ministerstwo Zdrowia. Wszystkie informacje na ten temat znajdują się na stronie rządowej.

Koronawirus – jak się zabezpieczyć? Zalecenia dla osób w podeszłym wieku.

Dzięki obserwacji i szczegółowej analizie wielu przypadków zachorowań, specjaliści na całym świecie oraz w Polsce starają się przekazywać na bieżąco informacje o tym jak niebezpieczny i wymagający przestrzegania specjalnych zasad jest SARS-CoV-2 . Co robić, by uniknąć zakażenia w wieku podeszłym?

Dokładne mycie rąk

Podstawowym środkiem higieny jest częste i dokładne mycie rąk wodą z mydłem lub dezynfekcja dłoni przy użyciu preparatu na bazie alkoholu (minimum 60-70%). Aby mycie było skuteczne, powinno trwać minimum 30 sekund, obejmować wszystkie palce wraz z kciukiem, wierzch i wnętrze dłoni, a także nadgarstek.

Maseczki ochronne

Koronawirus – co robić, by się chronić? Od 16 kwietnia w Polsce wprowadzono obowiązkowy nakaz noszenia maseczek ochronnych na twarzy. Działanie to ma na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się wirusa, zwłaszcza w miejscach publicznych, głównie w wyniku kontaktu z osobą zakażoną, która nie jest świadoma zakażenia. Należy przy tym odpowiednio zdejmować maseczki z twarzy, nie dotykając ich wewnętrznej części oraz często je wymieniać,  zgodnie z zaleceniami producenta.

Zachowanie dystansu społecznego

Ponieważ SARS-CoV-2 jest szczególnie groźny dla osób, które chorują na przewlekłe choroby układu oddechowego, choroby sercowo- naczyniowe, cukrzycę czy z zaburzeniami odporności, a także osób starszych, należy ograniczyć do minimum ich kontakt z osobami, mogącymi przechodzić chorobę bezobjawowo, m.in. małymi dziećmi. By ograniczyć ryzyko zakażenia, trzeba zachowywać odległość min. 1,5 metra od innych osób, nie przytulać się i nie całować, a powitanie przez podanie dłoni zastąpić np. skinieniem głowy.

Osoby w podeszłym wieku – o czym warto pamiętać?

Osoby starsze podczas pandemii powinny ograniczyć wychodzenie z domu, a wykonywanie codziennych zakupów i obowiązków, wymagających przemieszczania się, powierzyć młodszym członkom rodziny lub sąsiadom. Należy uczulić seniora, by kontynuował dotychczasowe leczenie i przyjmowanie leków zgodnie z zaleceniami specjalisty – istotne jest posiadanie minimum dwutygodniowych zapasów leków na receptę i bez recepty.

Nie wolno rezygnować z zaplanowanych wizyt lekarskich i kontrolnych – dobrze, aby inny domownik lub osoba opiekująca się seniorem pomogła mu w uzyskaniu niezbędnej porady telefonicznej lub otrzymaniu e-recepty, którą zrealizuje bez konieczności osobistej wizyty w przychodni.

Ważne są szczepienia – warto zweryfikować, czy osoba starsza posiada aktualne szczepienia przeciwko grypie i chorobie pneumokokowej. Jeżeli pacjent odczuwa jakiekolwiek objawy mogące wskazywać na zakażenie koronawirusem, powinien niezwłocznie skontaktować się telefonicznie ze swoim lekarzem rodzinnym.

Warto, aby każdy senior posiadał listę zadań, które pozwolą mu czuć się bezpieczniej i odpowiednio przygotować się na wypadek zakażenia u siebie lub osoby z najbliższego otoczenia. Ochrona obejmuje znajomość lokalnych zaleceń i informacji,  pozostawanie w domu, a także mycie i dezynfekcję powierzchni użytkowych w domu.

Dobrze jest posiadać  plan na wypadek choroby – znaleźć osobę, która pomoże w przypadku zakażenia oraz pozostawać w kontakcie telefonicznym lub mailowym z osobami bliskimi i rodziną. Warto mieć ze sobą listę telefonów alarmowych, przygotować listę przyjmowanych leków i sposobu ich zażywania, a także zaplanować zastępczą opiekę, jeśli obecny opiekun zachoruje. Dobrze też jest zrobić zapasy najpotrzebniejszych produktów spożywczych z dłuższą datą ważności.

Trzeba natychmiast dzwonić pod numer ratunkowy, jeżeli senior ma kłopoty z oddychaniem lub duszność, odczuwa utrzymujący się ból w klatce piersiowej, ma zsiniałe usta lub twarz. Osoby w podeszłym wieku powinny być uczulone na ryzyko wystąpienia takich sytuacji, jednak bez wprowadzania niepotrzebnego stresu i podenerwowania. Dzięki temu można zwiększyć szansę na szybką reakcję i pomoc w przypadku wystąpienia stanu zagrożenia zdrowia lub życia.