Jakie są przyczyny poronienia w 3 trymestrze?

Choć genetyczne nieprawidłowości są najczęstszą przyczyną poronień w pierwszym trymestrze, w przypadku strat w trzecim trymestrze nie należy ich całkowicie wykluczać. Zdarza się, że pewne zmiany chromosomowe – takie jak niezrównoważone translokacje, mikrodelecje lub mutacje wpływające na rozwój układu krążenia, neurologicznego lub immunologicznego – mogą nie dawać wyraźnych objawów aż do późnej ciąży. W takich przypadkach warto przeprowadzić badanie genetyczne materiału poronnego, jeśli został on zabezpieczony. Najlepszą metodą badań genetycznych materiału z poronienia jest metoda mikromacierzy CGH (aCGH). Metoda ta pozwala na wykrycie nie tylko wszystkich dużych aberracji chromosomowych, ale także zmian małych, które też są częstą przyczyną utraty ciąży. Pomocne może być wykonanie badania kariotypu u obojga rodziców. Na podstawie wyniku badania kariotypu można stwierdzić czy jedno z rodziców nie jest nosicielem tzw. zrównoważonej translokacji chromosomowej – zmiany, która nie powoduje żadnych objawów u osoby dorosłej, ale może prowadzić do powstawania nieprawidłowych gamet, co zwiększa ryzyko nieprawidłowości genetycznych u potomstwa. Warto również rozważyć diagnostykę w kierunku trombofilii wrodzonych – zaburzeń genetycznych, które zwiększają skłonność do zakrzepów. W ciąży mogą one prowadzić do mikrozatorów w naczyniach łożyska, ograniczenia przepływu krwi do płodu, a w efekcie – do jego obumarcia, np. badania w kierunku najczęstszych mutacji, takich jak czynnik V Leiden, mutacja protrombiny czy mutacja w genie MTHFR.