Borelioza IgM met. Immunoblot

Wykonane metodą immunoblotu (pochodną techniki Western blot) badanie potwierdzające  dodatni (i/lub graniczny) wynik identyfikujący  we krwi przeciwciała IgM specyficzne dla antygenów krętków rodzaju Borrelia,  stanowiące element serologicznej diagnostyki boreliozy. Krętki rodzaju Borrelia (B. burgdorferi sensu stricto, B. Garinii i B. afzelii o łącznej nazwie Borrelia burgdorferi sensu lato; B. spielmanii, B. bavariensis, etc.)  są czynnikiem etiologicznym boreliozy (choroby z Lyme). Ich rezerwuarem są różne gatunki ssaków, m.in.: gryzonie, jelenie i sarny. W naszym klimacie choroba jest przenoszona głównie przez kleszcze z rodzaju Ixodes. Do zakażenia dochodzi na skutek ukąszenia przez zakażonego kleszcza, głównie w fazie rozwojowej nimfy. Aby doszło do zakażenia, kleszcz musi być wkłuty przez odpowiednio długi czas, statystycznie (!) co najmniej 24 godz.  Procent zakażonych kleszczy jest zmienny i zależny od rejonu geograficznego. W Europie 64% chorych nie zauważa faktu ukąszenia przez kleszcza. Choroba nieleczona przebiega w trzech fazach: zakażenia zlokalizowanego, rozproszonego i przewlekłego. W pierwszej fazie do charakterystycznych objawów należy rumień wędrujący w miejscu ukąszenia, naciek limfocytarny i zanikowe zapalenie skóry, przy czym nie wszystkie objawy są zawsze obserwowane. Występują również objawy grypopodobne, zmęczenie itd. W kolejnym etapie mogą pojawiać się nawracające, bardzo intensywne dolegliwości stawowe, objawy ze strony układu nerwowego charakterystyczne dla zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, porażenie nerwów czaszkowych, zapalenie mięśnia sercowego. W fazie zakażenia przewlekłego objawy są zróżnicowane i niecharakterystyczne.  Mogą dotyczyć układu nerwowego, sercowo-naczyniowego, rozrodczego, mięśniowego i wewnątrzwydzielniczego. Obserwuje się napady gorączki, poty, zmiany masy ciała, bóle stawowe, bóle głowy i wiele innych.
Metoda immunoblot zastosowana w serodiagnostyce boreliozy ma na celu wykazanie w surowicy obecności przeciwciał reagujących z określonymi, dokładnie scharakteryzowanymi biochemicznie, antygenami krętka o potwierdzonej swoistości gatunkowej (gatunkowospecyficznymi). Zasada testu nawiązuje do techniki Western Blot, wykorzystywanej w produkcji zestawu. Test służy do weryfikacji wyników dodatnich i granicznych uzyskiwanych we wstępnym etapie diagnostyce testami ELISA.
Ze względu na istnienie kilku gatunków krętków z rodzaju Borrelia stanowiących patogeny boreliozy istotne w Europie (m.in. B. burgdorferi, B. afzelii, B. garinii, B. spielmanii, etc.) blot powinien uwzględniać antygeny reprezentatywne –  optymalnie, dla każdego z nich lub, przynajmniej, dla gatunków najbardziej istotnych w regonie. Przy doborze antygenów należy uwzględniać również ich ekspresję w możliwie  największej liczbie etapów choroby. Składniki antygenów krętka uzyskiwane są metodami inżynierii białek (antygeny rekombinantowe) lub metodą izolacji i oczyszczania z komórek bakteryjnych. Wynik blotu odczytywany jest na podstawie algorytmów uwzględniających istotność diagnostyczną przeciwciał swoistych dla określonych antygenów lub/i nasilenie reakcji indykatorowej wykrywającej ich obecność. W przypadku antygenów o najwyższej specyficzności dla rodzaju i genogatunku krętka, pojedynczy wynik pozytywny jest diagnostycznie równie mocny jak wyniki pozytywne lub graniczne dla kilku antygenów słabszych diagnostycznie.
Diagnostyki serologicznej w kierunku boreliozy nie należy ograniczać lub rozpoczynać od wykonania blotu. W przypadku braku objawu patognomonicznego – rumienia wędrującego, pierwszy etap diagnostyki stanowi  wywiad lekarski i ocena ryzyka zakażenia, kwalifikujące do oznaczenia przeciwciał IgM/IgG metodami immunochemicznymi.  Test Borelioza IgM met. Immunoblot  pozwala na identyfikację przeciwciał IgM dla antygenów Borrelia: p39, p41, VLSE, OspC Ba, OspC Bb, OspC i OspC Bsp, wspomagając  diagnostykę zakażeń Borrelia burgdorferi sensu lato.