Grypa typ B IgG

Krótko o badaniu

Diagnostyka serologiczna grypy typu B. Badanie polega na oznaczeniu w surowicy krwi żylnej poziomu przeciwciał IgG specyficznych dla antygenów wirusa grypy typu B. 

Więcej informacji

Diagnostyka serologiczna grypy typu B – oznaczenie specyficznych IgG. Grypa jest najbardziej powszechną chorobą zakaźną ludzi. Patogenem wywołującym grypę jest RNA wirus należący do rodziny Orthomyxoviridae. Wirusy grypy są sklasyfikowane w 4 typy: A, B,C i D. W  typie A wyróżniane są  podtypy ze względu na właściwości antygenowe dwóch powierzchniowych białek: hemaglutyniny (H, HA) i neuraminidazy (N, NA), odpowiedzialnych za wnikanie do atakowanej komórki (HA) i uwalnianie wirusów potomnych (NA). Oba białka, jako istotne dla rozwoju wirusa, stanowią cel działania  leków antywirusowych.U ludzi wirus jest przyczyną ostrego zakażenia górnych dróg oddechowych, przebiegającego z wysoką gorączką i różnym stopniem objawów systemowych – od łagodnych objawów zmęczenia do niewydolności oddechowej i śmierci. Do czynników ryzyka, które mogą pogorszyć przebieg choroby należą: przewlekłe choroby dróg oddechowych, układu krążenia, nerek i choroby metaboliczne, a także wiek niemowlęcy i podeszły, ciąża oraz niedobory odporności. Wirus jest silnie zakaźny i przenosi się drogą kropelkową. Okres wylęgania wynosi 18-72 godzin. Wirus okresowo staje się przyczyną epidemii oraz pandemii (głównie wirus A), co wiąże się z nieustannymi mutacjami i zjawiskiem skoku antygenowego wirusa w wyniku resortacji genetycznej. Wirus grypy typu B jest najczęściej spotykanym wariantem wirusa grypy, o słabej patogenności i mniejszej zmienności od  wirusa A. Posiada jeden podtyp hemaglutyniny i jeden neuraminidazy, podlega trzykrotnie rzadszym mutacjom genetycznym niż wirus A i nie ulega zjawisku resortacji, a jedynie przesunięciom antygenowym. W ciągu jednego sezonu pojawiają się średnio dwa szczepy wirusa A, a tylko jeden wirusa B. Ze względu na stabilność fenotypową i powszechność występowania, wirus B powoduje wytworzenie narastającej z wiekiem odporności osobniczej. Badanie polega na oznaczeniu w surowicy krwi poziomu przeciwciał w klasie IgG, specyficznych dla antygenów wirusa grypy B. W przypadku wyniku niejednoznacznego badanie należy powtórzyć w ciągu 10-14 i określić kinetykę zmian stężenia. Oznaczenie ma przede wszystkim znaczenie w potwierdzaniu niedawnego zakażenia. Czterokrotny wzrost miana przeciwciał IgG w kolejnych oznaczeniach potwierdza świeże zakażenie. Generalnie obecność przeciwciał IgG świadczy o przebytym zakażeniu.

Przygotowanie do badania

Brak szczególnych wskazań.

Czynniki mogące mieć wpływ na wynik badania

Możliwe przyczyny odchyleń od normy