HBV DNA met. real time PCR, ilościowo

Ilościowe oznaczenie kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) w krwi. Badanie jest stosowane głównie w monitorowaniu leczenia przeciwwirusowego. Wykonywane jest techniką łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR-real time). Pozwala na oznaczenie ilościowe krążącego w krwi kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV). Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) jest najczęstszą przyczyną ostrego oraz przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby na świecie. HBV jest DNA wirusem należącym do rodziny hepadnawirusów (Hepadnaviridae), przenoszonym przez płyny ustrojowe w wyniku kontaktu seksualnego lub drogą parenteralną (pozajelitową). DNA wirusa typu B wykrywany jest w krwi tuż przed pojawieniem się pierwszego serologicznego markera zakażenia – antygenu powierzchniowego HBs (HBsAg), zwykle 1-2 miesięcy od zakażenia. Replikacja wirusowego DNA w zapaleniu wątroby typu B (WZW B) następuje wolniej niż w zakażeniu wirusem HCV (wirus zapalenia wątroby typu C). Czas podwojenia DNA HBV wynosi 2-3 dni. Najczęściej, za istotną kliniczne, przyjmuje się ilość 100000 kopi wirusowego DNA w 1 ml krwi. DNA HBV może być wykrywany w krwi znacznego odsetka osób, które „wyzdrowiały” z ostrego lub przewlekłego zapalenia wątroby typu B. Znaczenie tego faktu nie jest do końca jasne. Większość wykrywanego DNA w takich przypadkach krąży w krwi w postaci kompleksów immunologicznych, a ilość kopii DNA wynosi około 100 kopii/ml, lub jest mniejsza. W tym ostatnim przypadku, replikującego wirusa wykrywa się mniej niż w 1% komórek wątroby. W przewlekłym WZW B wyróżnia się replikacyjny lub niereplikacyjny typ choroby. W przypadku replikacyjnego,  przewlekłego WZW B, DNA wirusa znajdowany jest w cytoplazmie komórek wątroby, a ilość kopii DNA wirusa w krwi jest mniejsza niż 100000 kopii/ml. W niereplikacyjnej formie choroby (zwanej stanem nosicielstwa) DNA wirusa jest zintegrowany z materiałem genetycznym komórek wątroby gospodarza, a ilość wykrywanych kopii wirusowego DNA w krwi jest niska, lub są one niewykrywalne. Przewlekłe zakażenie HBV może również przybrać formę immunotolerancji, związaną z wysoką ilością cząsteczek wirusa w krwi (obecny antygen B e - HBeAg), przy jednoczesnym braku objawów uszkodzenia hepatocytów. Ilościowe oznaczenie kwasu nukleinowego jest szczególnie polecane w monitorowaniu leczenia przeciwwirusowego. Test pozwala również na rozróżnienie formy choroby przewlekłej: replikacyjnej i niereplikacyjnej, szczególnie w przypadku mutacji wirusa HBV w regionie precore  (związanej z brakiem HBeAg).

Obecność DNA wirusa: obecne zakażenie HBV, (w bardzo małych ilościach również u niektórych chorych po przebytym zakażeniu).

Obecność DNA wirusa: obecne zakażenie HBV, (w bardzo małych ilościach również u niektórych chorych po przebytym zakażeniu).