Helicobacter pylori IgA

Oznaczenie poziomu przeciwciał IgA specyficznych dla Helicobacter pylori w surowicy, przydatne w diagnostyce pierwotnego zakażenia H. pylorii. H. pylori jest powszechnie występującym w populacji drobnoustrojem kolonizującym błonę śluzową żołądka. Częstość zakażenia w Polsce szacowana jest na 80% dorosłych i 30% dzieci. Przewlekłe aktywne zakażenie H.pylori może być przyczyną rozwoju choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka. W 1-2% przypadków występuje ryzyko nabytego raka żołądka lub nowotworu żołądka. Obecność H.pylori wykrywana jest  w 90% wrzodu żołądka i w około 100% przypadków wrzodu dwunastnicy. H.pylori posiada ponadto związek z chłoniakiem typu MALT, chorobą refluksową przełyku, niedokrwistością z niedoboru żelaza, a także z gruczolakorakiem żołądka. Główną drogą zakażenia H.pylori jest droga pokarmowa – transmisja z człowieka na człowieka. Rozważane są warianty: gastro-oralny, oralno-oralny i fekalno-oralny. Do pierwszego zakażenia dochodzi zwykle w dzieciństwie, a za główne źródło uważani są rodzice dziecka i rodzeństwo. Zakażenie utrzymuje się przez całe życie, choć u dzieci może dojść do samoistnego ustąpienia. U 30-35% chorych zakażenie jest bezobjawowe. Obecność H. pylori w żołądku i kliniczna manifestacja zapalenia żołądka może wiązać się z podwyższonymi poziomami przeciwciał IgA, IgG, IgM w surowicy pacjenta. Diagnostyka serologiczna H.pylori, polega  głównie na oznaczeniu przeciwciał IgG w surowicy krwi w przypadkach pierwotnego zakażenia H.pylori. Oznaczenie IgA zwiększa moc diagnostyczną testu IgG, obniżając liczbę wyników fałszywie ujemnych. Jest natomiast nieprzydatne do monitorowania skuteczności leczenia.

Przeciwciała heterofilne.

Wynik dodatni: przebyte lub obecne zakażenie H.pylori.