Helicobacter pylori – test oddechowy

Krótko o badaniu

Test oddechowy wykrywający obecność żywej bakterii Helicobacter pylori,  przydatny w diagnostyce zakażenia H. pylorii i kontroli skuteczności leczenia. 

Więcej informacji

Nieinwazyjna, pośrednia, metoda oznaczenia obecności żywej bakterii Helicobacter pylori (H. pylori), przydatna w diagnostyce zakażenia i kontroli skuteczności leczenia, zwłaszcza w przypadku kobiet w ciąży i dzieci. H. pylori jest powszechnie występującym w populacji drobnoustrojem kolonizującym błonę śluzową żołądka. Częstość zakażenia w Polsce szacowana jest na 80% dorosłych i 30% dzieci. Przewlekłe aktywne zakażenie H.pylori może być przyczyną rozwoju choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka.  Obecność H.pylori wykrywana jest  w 90% przypadków wrzodu żołądka i w około 100% przypadków wrzodu dwunastnicy. H.pylori posiada ponadto związek z chłoniakiem typu MALT, chorobą refluksową przełyku, niedokrwistością z niedoboru żelaza, a także z gruczolakorakiem żołądka. Główną drogą zakażenia H.pylori jest droga pokarmowa – transmisja z człowieka na człowieka. Rozważane są warianty: gastro-oralny, oralno-oralny i fekalno-oralny. Do pierwszego zakażenia dochodzi zwykle w dzieciństwie, a za główne źródło uważani są rodzice dziecka i rodzeństwo. Zakażenie utrzymuje się przez całe życie, choć u dzieci może dojść do samoistnego ustąpienia. U 30-35% chorych zakażenie jest bezobjawowe. Badanie opiera się na wykrywaniu w wydychanym dwutlenku węgla  niepromieniotwórczego izotopu węgla 13C powstałego z rozkładu przez H. pylori  podanego pacjentowi wcześniej z napojem znakowanego 13C mocznika.

Przygotowanie do badania

Wskazane jest wykonanie testu na czczo lub co najmniej 6 godzin po posiłku. Na 2 – 5 dni należy wstrzymać przyjmowanie inhibitorów pompy protonowej, na 6 tygodni antybiotyków i sulfonamidów oraz bizmutu. 

Czynniki mogące mieć wpływ na wynik badania

Możliwe przyczyny odchyleń od normy