IgE sp. sierść konia

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro przeciwciał IgE specyficznych dla alergenów dominujących na sierści konia, których źródłem jest łupież, gromadzący się na sierści i unoszony w  powietrzu. Badanie przydatne w diagnostyce alergii na sierść konia. Alergia na sierść konia może objawiać się alergicznym nieżytem nosa, zapaleniem spojówek, astmą, pokrzywką, czy alergią pokarmową, czyli objawami miejscowymi lub uogólnionymi, tj. anafilaksją o wszystkich stopniach nasilenia (ARS, I-IV). Uczulenie (pojawienie się sIgE) może mieć miejsce mimo braku kontaktu z koniem, choć częstość uczulenia u  osób bezpośrednio narażonych na kontakt z końmi jest dużo wyższa. Wysuszone alergeny końskiej sierści (łupież, pot etc.), podobnie jak alergeny obecne na sierści kota, mogą uczulać lub wywoływać objawy klinicznej alergii w sytuacjach niespodziewanych,  ze względu na potencjał biernego przenoszenia na znaczne odległości. W przypadku osób mających bezpośredni kontakt ze zwierzęciem, jak i osób narażonych na kontakt pośredni, główną drogą narażenia jest wdychanie cząstek zawierających alergeny. Lotne nośniki alergenów (łupież, cząstki wyschniętego potu) mogą być obecne w środkach transportu publicznego, pomieszczeniach szkolnych lub na przedmiotach codziennego użytku, np. na materacach z końskiego włosia. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano pełny ekstrakt E3 (e3) źródła alergenów -  łupieżu z sierści konia.