IgE sp. F20 - migdał

Ilościowe oznaczenie w surowicy in vitro, w oparciu o ekstrakt migdałów, przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów migdała, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Migdały (Prunus amygdalus dulcis) i gorzkie (P.  amygdalus amara), z rodziny różowatych, zaliczane są do umownych „orzechów drzewnych”. Zawierają około 50% lipidów, 25% białek i 20% węglowodanów. Alergia na migdały może prowadzić do zespołu alergii jamy ustnej, OAS (ang. oral allergy syndrome), zaliczanego do zespołów pyłkowo-pokarmowych, PFS (ang. pollen-food syndrome); alergicznego nieżytu nosa, astmy i atopowego zapalenia skóry. Niekiedy zgłaszano objawy żołądkowo-jelitowe. Kliniczna reaktywność krzyżowa alergenów migdała  zazwyczaj dotyczy alergenów brzoskwini, innych orzechów drzewnych oraz pyłku brzozy. Najogólniej, osoby uczulone na pyłek roślinny powinny unikać spożywania migdałów (powyżej 71% uczulonych na brzozę wykazuje reakcje po migdałach). OAS związany z alergenami należącymi do rodziny PR-10 wyzwala objawy alergii u osób uczulonych pierwotnie pyłkiem zawierającym alergeny molekularne z rodziny Bet v 1 brzozy (PR-10). U osób uczulonych na alergeny migdałów objawy kliniczne występują również w przypadku olejku migdałowego. Głównym, scharakteryzowanym biochemicznie alergenem molekularnym, jest Pru du 6, globulina 11S, określana jako amandyna, białko magazynujące, stanowiące 65% całkowitej zawartości białka w nasieniu migdała, powodująca  ciężkie reakcje alergiczne i stanowiąca specyficzny marker uczulenia na migdały. Obserwuje się reaktywność krzyżową pomiędzy Pru du 4 –  panalergenem, profiliną –  i innymi roślinami zawierającymi profilinę. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów  migdała  F20 (f20). 

Przeciwciała heterofilne, reaktywność krzyżowa z antygenami roślinnymi, profiliną.

Obecność przeciwciał IgE: alergia na alergeny zawarte w migdałach.