IgE sp. rFel d 4, kot, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie in vitro  w surowicy krwi, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do Fel d 4, alergenu molekularnego kota – lipokaliny. Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE).  Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego (np. przez obróbkę cieplną w przypadku alergenów pokarmowych), zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł. Do uczulenia na kota dochodzi głównie drogą wziewną, rzadziej przezskórnie. Uczulenie wykazuje silne związek z astmą, która u dzieci z sIgE swoistymi dla alergenów kota jest cięższa i trudniejsza do kontroli. Za ciężką astmę odpowiadają głównie współuczulenie  lipokaliną (Fel d 4) i uteroglobiną (Fel d 1). Częstość występowania alergii na koty jest różna w różnych regionach geograficznych, ale rośnie na całym świecie, stanowiąc główne ryzyko rozwoju astmy i nieżytu nosa. Alergia na kota zaczyna się we wczesnym niemowlęctwie i trwa aż do wczesnej dorosłości, stanowiąc ponad 26% przypadków alergii wziewnych wymagających leczenia. Wraz z wiekiem częstość uczulenia wzrasta. Przykładowo, w grupie 13 tys. dzieci niemieckich wynosiła: 5,7 % u 3-6 latków; 11,5% u 7-10 latków i ponad 17% u 14-15 latków.
Fel d 4, lipokalina, jest kolejnym głównym alergenem kota (sIgE u 63 % osób z alergią na kota). Syntetyzowana jest  w gruczołach ślinowych i rozprzestrzeniana  przez ślinę i złuszczony naskórek. Wykazuje umiarkowane ryzyko reakcji krzyżowej z Can f 6 psa i  Equ c 1 konia. W teście zastosowano cząsteczkę Fel d 4 wytworzoną na drodze inżynierii genetycznej (rFel d 4), przy pomocy rekombinantowych systemów ekspresyjnych.