IgE sp. rFel d 7, kot, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie in vitro  w surowicy krwi, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenu molekularnego kota Fel d 7. Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE).  Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego (np. przez obróbkę cieplną w przypadku alergenów pokarmowych), zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł.
Do uczulenia na kota dochodzi głównie drogą wziewną, rzadziej przezskórnie. Częstość alergii na koty różna w różnych regionach geograficznych, wykazuje wzrost na całym świecie, stanowiąc główne ryzyko rozwoju astmy i nieżytu nosa. Częstość uczulenia wzrasta wraz z wiekiem. Fel d 7 jest alergenem małym kota (sIgE identyfikowana jest u 38% osób z alergią na kota). Jest  lipokaliną, tak jak Fel d 4, lecz o ciężarze 17,5 kDa.  Ze względu na 62% identyczność sekwencji aminokwasów, wykazuje reaktywność krzyżową z lipokaliną psa, Can f 1. Stąd, sIgE dla Fel d 7 jest często stwierdzana u osób z jednoczesnym uczuleniem na psa i kota (polisensytyzacją).  W teście zastosowano cząsteczkę Fel d 7 wytworzoną na drodze inżynierii genetycznej (rFel d 7), przy pomocy rekombinantowych systemów ekspresyjnych.