IgE sp. rPhl p 1, tymotka łąk., met. ImmunoCAP

Molekularna diagnostyka uczulenia na tymotkę i pyłki traw.  Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE).  Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego (np. przez obróbkę cieplną w przypadku alergenów pokarmowych), zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł. Obecność IgE specyficznej dla głównego alergenu tymotki łąkowej Phl p 1 (alergenu grupy 1 traw) stanowi marker pierwotnego uczulenia na tymotkę i na pyłek traw w ogóle. Phl p 1 wykazuje ponad 80% homologię z alergenami grupy 1 pyłku traw. Odpowiedzialny jest za reaktywność krzyżową sIgE z alergenami grupy 1 traw, zbóż i roślin jednoliściennych.  sIgE dla Phl p 1 obserwowana jest u 70-100% Europejczyków dotkniętych alergią na pyłki traw. Uczulenie na Phl p 1 zwykle poprzedza rozwój uczulenia na inne alergeny molekularne pyłku traw, stanowi najpowszechniejszą składową uczulenia i jest przesłanką dla wdrażania specyficznej immunoterapii. Innymi markerami uczulenia swoistego na pyłek traw są Phl p 5 i Phl p 2, które jednakże w większości przypadków uczulają łącznie z Phl p 1. Stwierdzona u diagnozowanych reaktywność sIgE dla innych alergenów molekularnych tymotki: Phl 4, 7, 11 i 12 jest skutkiem reaktywności krzyżowej powodowanej przez CCD lub panalergeny. Badanie stężenia IgE specyficznej dla gatunkowo-specyficznych alergenów tymotki łąkowej grupy 1 ( Phl p 1) i grupy 5 (Phl p 5) jest wykonywane również w diagnostyce uczulenia na pyłki słodkich traw wiosennych (ang. sweet vernal grass), np. tomki wonnej i traw w ogóle. Uwzględnienie obu tych alergenów w teście  in vitro zwiększa analityczną specyficzność testu. Fizjologicznie Phl p 1 jest ekspansyną beta, czyli białkiem ułatwiającym penetrację łagiewki pyłkowej. W teście zastosowano cząsteczkę Phl p 1 wytworzoną na drodze inżynierii genetycznej (rPhl p 1).