IgE sp. rVes v 1, jad osy, met. ImmunoCAP

Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE).  Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego, zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł oraz cząsteczkami zawierającymi cukrowy składniki CCD. U osób uczulonych bezobjawowo na jad os z rodzaju Vespula do reakcji systemowych dochodzi jedynie w ok. 5% przypadków. Diagnostyka uczulenia na jad osy jest ułatwiona dzięki dostępności gatunkowo-specyficznych, rekombinantowych alergenów głównych: Ves v 1 i Ves v 5, choć w dalszym ciągu brak jest rekombinantowych alergenów, które pozwalałyby na wyraźne rozróżnienie uczulenia na jad rodzajów Vespula i  Polistes (klecanki). Czułość diagnostyczna osiągana przy równoczesnym pomiarze sIgE dla obu rekombinantowych alergenów: rVes v 5 i rVes v 1 osiąga 92-98%. Uważa się, że czułość testu zależy od pomiaru stężenia IgE specyficznej dla Ves v 5, a specyficzność pomiaru sIgE dla obydwu: Ves v 1 i Ves v 5. Alergenem głównym jadu os rodzaju Vespula jest Ves v 1, biochemicznie fosfolipaza  (Phospholipase A1) o ciężarze 35kDa  i częstości uczulania 33.3 – 54%. Drugim alergenem głównym jest cząsteczka Ves v 5, zwana Antygenem 5, o ciężarze 25 kDa, nieznanej funkcji, stanowiąca najobficiej występujący w jadzie alergen molekularny, o częstości uczulania dochodzącej do 100% (wg różnych źródeł 84.5 – 100%). W teście zastosowano cząsteczkę Ves v 1 wytworzoną na drodze inżynierii genetycznej (rVes v 1).