IgE sp. T4 - leszczyna

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów pyłku leszczyny, przydatne w diagnostyce uczuleń zależnych od przeciwciał IgE. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w atopowym mechanizmie reakcji alergicznych, miejscowych lub anafilaktycznych (ciężkich uogólnionych), określanym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen, zwany alergenem, posiadają we krwi wykrywalne stężenie IgE specyficznej dla tego alergenu (sIgE), podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu do organizmu cząsteczki sIgE (związane z powierzchnią komórek odpornościowych) indukują swoistą odpowiedź na alergen, prowadząc do miejscowego stanu zapalnego. Równocześnie, nasilenie produkcji sIgE niezwiązanej z komórkami wzmacnia, a niekiedy uogólnia, alergiczną reakcję zapalną. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem sIgE we krwi obwodowej, przy czym korelacja ta zależy od rodzaju alergenu. Pomiar in vitro stężenia sIgE w surowicy jest konieczny do identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie i łącznie z wywiadem klinicznym, testami skórnymi i wynikami innych badań laboratoryjnych i ambulatoryjnych wchodzi w skład diagnostycznego algorytmu alergii. W odróżnieniu od badań in vivo: testów skórnych i prowokacji, wykonywane in vitro oznaczenie sIgE nie niesie ryzyka dla pacjenta. W teście wykorzystano pełny ekstrakt  źródła alergenu – pyłku brzozy T4 (t4). W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W przypadku, gdy z wywiadu nie wynika wyraźnie, na pyłek jakiego drzewa pacjent  jest uczulony lub gdy w okresie objawów uczulenia kwitną różne drzewa, można wykonywać oznaczenia IgE za pomocą paneli lub mieszanin pyłku różnych drzew (badania: 711, 719, 720, 756). Ze względu na obecność w alergenach pyłku leszczyny komponent molekularnych posiadających homologi wśród składników alergenowych pyłku innych roślin (np. brzozy), owocach (głównie orzech laskowy, jabłko) i warzywach (na przykład seler), wskutek reaktywności krzyżowej IgE pierwotne uczulenie na pyłek brzozy może powodować objawy znane jako zespół alergii  jamy ustnej OAS (ang. oral allergy syndrome), wywoływane przez zjedzenie owoców czy warzyw nie powodujących dotąd uczulenia. Rozpoznanie OAS wymaga przeprowadzenia diagnostyki z uwzględnieniem alergenów molekularnych.