IgE sp. W10 - komosa biała

Ilościowe oznaczenie in vitro  w surowicy, z wykorzystaniem ekstraktu pyłku komosy białej, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów pyłku komosy, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Komosa biała (Chenopodium album), lebioda,  jest wiatropylnym, dość powszechnym,  chwastem jednorocznym z rodziny Komosowatych, pylącym od lipca do września. Występuje na polach uprawnych, łąkach, lasach i terenach nadmiernie wypasanych. Pyłek komosy może powodować alergię (zależną od IgE), objawiającą się jako alergiczny nieżyt nosa, zapalenie spojówek i alergiczny nieżyt nosa oraz astmę. Scharakteryzowano trzy alergeny molekularne komosy: powodujący uczulenie pierwotne na komosę Che a 1 (sIgE u 77% osób z alergią na pyłek komosy) oraz odpowiedzialne za reakcje krzyżowe: Che a 2 (panalergen profilina, sIgE u 55% osób z alergią na pyłek komosy) i  Che a 3 (panalergen polkalcyna, 46% osób).  Ze względu na panalergeny, pyłek komosy wykazuje reaktywność krzyżową z pyłkiem innych przedstawicieli rodziny Komosowatych; pyłkiem olchy, brzozy, robinii akacjowej, bzu, buraka cukrowego, tymotki i oliwki. Wykazano również, że u osób uczulonych na pyłek komosy występował zespół alergii jamy ustnej, OAS, objawiający się obrzękiem krtani, gardła, języka i warg, chrypką czy świądem jamy ustnej po spożyciu świeżych: brzoskwini, melona i banana. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W raporcie wyniku podana jest półilościowa skala RAST/EAST ułatwiająca ocenę ryzyka alergii skorelowanego z uzyskaną wartością liczbową. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów pyłku komosy białej W10 (w10).