Lakozamid

Lakozamid to nowy lek przeciwpadaczkowy zaliczany do grupy aminokwasów funkcjonalizowanych. Wykazano in vitro, że lakozamid wybiórczo nasila inaktywację zależnych od napięcia kanałów sodowych, co prowadzi do stabilizacji błon komórkowych nadmiernie pobudliwych neuronów. Posiada działanie przeciwdrgawkowe zaobserwowane w wielu zwierzęcych modelach napadów częściowych i pierwotnie uogólnionych. Lakozamid stosowany jest  w leczeniu wspomagającym napadów padaczkowych częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych u osób od 16. rż. Lakozamid wchłania się z przewodu pokarmowego.  Po podaniu doustnym szybko i prawie w 100% wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie leku w surowicy krwi osiągane jest po 0,5–4 h. Biologiczny okres półtrwania wynosi w przybliżeniu 13 h. <15% wiąże się z białkami osocza. Eliminacja odbywa się głównie przez nerki – 95%, w kale poniżej 0,5%. Z moczem 40% lakozamidu wydalane  jest w postaci niezmienionej; 30% w formie metabolitu O-desmetylowego; 20% we frakcji polarnej. Mniej niż 0,5% wydalane jest z kałem. Wartość AUC (ilość leku wchłoniętego do organizmu)  zwiększała się u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i schyłkową niewydolnością nerek oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Klirens nerkowy był nieznacznie zmniejszony u pacjentów w podeszłym wieku.  Badanie w surowicy krwi wykonywane jest metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej z detekcją UV (HPLC-UV).